İstanbul olsan bir sabah, ya da Ankara
en tehlikeli harfleri boyasam yasak renklere
yeni şiirler yazsam, rengarenk
kessem bir ormanı gövdesinden
yaban tavşanları darılsa bana, ağlasam
bölsem ürkek bir ülkeyi karış karış, suçlansam


yolcusunu kaybeden bir biletin endişesiyiz
ısmarlama yalnızlıkların ödeşmesi mutlulukla
utanmayız, cahilliğimiz en güçlü kozumuz
suçlandık, bükük boynu sessizliğimizin
birkaç adım gerisindeyiz mayalanmış acıların
oysa çocuktuk, gülmeyi yeni unutmuştuk


-Hürriyet kırmızıdır, başka renge inanma dedi bir ressam;
eskizlerinden peydahlarken militan tavırlarını
yeşil, Tanrı’nın ormana öngördüğü ceza
mavi, aşk diye kandırılışı denizin
baktığın her tablo, bencil bir ressamın şımarıklığı
bir çiçeği selamlarken yıkarsan duvarlarını
kapılar, söyleyebildiğin türküler kadar açılır ancak
dilini başka renkle avutma, türküler de kırmızı


birazdan bir mektup gelir, kente eşkiyalar iner
bir haykırış, bir kızgınlık, annem yok yanımda
dağlar, bozulur bu mecbur vedaya, çaresiz
bağdan yeni toplanmış müşküle üzümü kokar yalnızlık
giderim, ayaklarım, ruhumdan çaldığım eski bir pusula
unuttum, gözlerim mi kapalı, dünya mı karanlık


biz en çok şiirleri sevdik, hepsini öldürdük
yekpare camlar önünde Nazım’ı, sızarken şilepler Attila’yı
ya prangalar eskirken kimi ?
şimdi yazsam tüm itirafımı, içerdeyim ilk darbede
postal kokusu yayılır maltada, nefesimiz unutulur avluda
dişimizi kırar özgürlük, özleriz tutsaklığı
güzeldi, soğuk su altında titrekliğimiz
ve kavgamızın alyansı zincirlerimiz, kim çıkardı ?


biz en çok şiirleri sevdik, ki..
şiir hesabına sığmıyor yarım kalışlar
bir anka kendini kundaklıyor doğmak için yeniden
ben yazıyorum, sen hatırıma okuyorsun
gözlerin, yapmacık tebessümünden arınmamış henüz
dar geliyor sığındığın ömür, şimdi hayat
yırtıkları yamalanmış eski bir evren, tökezliyor başucunda


birazdan bir mektup gelir, kente eşkiyalar iner
bir haykırış, bir kızgınlık, annem yok yanımda
dağlar, bozulur bu mecbur vedaya, çaresiz
gölgelerine pusular kurulur, biz en çok ölebilmeyi severiz
öldürürken her bayram, kurban edilmesi
ertelenen korkaklığımızı, tımarlarız suskunluğumuzu


Direnay, ah yeşil gözlü arnavut kaldırımı
kalp atışlarımın, iğne iğne solduru(lu)şu
keserken düzenin uzamış tırnaklarını
adın, ülkecilik oyunlarında mızıkçı
recmedilecek düşlerin komünist bir gecede
ben atacağım ilk taşı, yadırgama kıskançlığımı





Irmak - Aralık / 2012