Arka sokaklardan sesleniş... Ve o sokağın insanının ağzından parçalar var ki o parçalar ayrı bir tat katmış dizelere... Kalem "beleş,, sözcüğünü laf olsun diye kullanmıyor işte:

"öyle kolay değil bizim gecekonduların bahçesine
beleş kömür kamyonunu dayamak,,

...

Taşraların bir panoraması olması hasebiyle anlatılanlar bizim arka sokakların insanları... Şiirde kimler yok ki... At arabasıyla çöp toplayanlar, tinerciler, yosmalar hülasa arka sokakların insanları... Onların bakışında gözümüzde resim resim satırlar...

"dalgın bir vapur edasında seyreder dururken
karsız caddelerin sağ şeritlerinde bizimkiler
ki hiç bizimkiler olmayacak kadar yabancılardır aslında
otomobilin en güzel aksesuarı kornasıymış gibi
ona dokunmak dikenli bir telde şarkı fısıldamakmış gibi
ve bi-haberken kış lastiklerinden
her ne kadar müsait iken, yine de
korkarken soldan gidişlerden
beynin bir kenarına fişlenirken muhakkak hainlik
bundandır işte içimizdeki o koca sol boşluk,,

...

Kentin karanlık sokaklarındaki insanların çığlıkları düşmüş... Fakir insanların haykırışları... Renkli ifadelerle açmazlar ne güzel dile gelmiş...

Onlar fakir de olsa bağlı birbirlerine, sağlamdır dostlukları... Sigaraları belki de en büyük keyif tinerleriyle beraber...Sigara dumanından kalp yapma da güzel bir enstantane şiirde...

"dünyanın en üstün ırkı biz olduğumuz tarih kitaplarının
paslı bir zeytinyağı tenekesinde
yanmaktan başka görevi olmadığını anlayabildiğimiz
vakitlerde ısıtırız kendimizi,,

...

Hikâyeci tarih de inceden inceye zemmedilmiş. Bu kısmı fazla deşelemeden fikirdaşız diyerek... Dünya artık kocaman bir şehir... Gelişen teknoloji araçları, ulaşım her şeye o kadar asan ki... Herkes aynı dili konuşsa olmaz mı ki? İnsandır en şerefli olan ırklar değildir. Yine de konuştuk :)

Şiirde şu kısımları da sevdim:

"bizim sokak siyasetinin en onurlu kişilikleridir tinerciler
ve en namuslu kadınlar genelev yosmalarıdır
kendilerini para için satarlar, paraya değil,,

...

Tinerciler, yosmalar... Paraya değil para için kendini satmak zorunda kalan ağır işçiler... Üsluba mest oldum, ifadelere...

Ve şiirin son kısımlarında bir otel odasındaki o sıcak anlar... Burada şiirin kendisine söz vermek gerek; zira o en güzel şekilde haykırıyor:

"sen yine de uğra arada
ondokuz yaşının gözleriyle
kirli gelinliğinin öfkesiyle sarıl cesedime
belki bir türkü bırakırım sana
sana, idamiyetimin sırlarını
yaya geçitlerine sığmaz bir yalnızlığı
sana, bir dervişin yıkılmazlığını
sana, ütopyamın kodlanmış haritasını... ,,

...

Etkilendim hem de çok... Nazar boncuğu bırakarak...

Sevgiler...



=================================================== e d i b / a h m e t

Uzunluğuna rağmen, bir o kadar daha uzatılabilecek boyuttaydı şiir,
anlatım ve üslup öylesine etkiliydi ki içine çektikçe dibe batırıyor okuyucu.

Tekil başlayan, çoğul devam eden şiir, tema olarak hayli zengin geldi fakir duygularıma.

Kanayan bir yaraya, tampon yapmışsınız harflerinizi. Verilmek istenen mesaj, alınır mı? Özene-bezene işlenmiş bu şiir, itina ile okunursa, neden olmasın.

Hiçbir ‘’sır’’ kamufle olmasın diyedir zaten, şiir yazmak, kalem oynatıp harfleri harekete geçirmek!

Yalnız! Finalin üstü açıkta kalmış. Sanırım devamı gelecek diye öyle bıraktınız.

Şiir okuttuğunuz için teşekkürler.

Saygıyla