Beni yaşam kuşatmış,
Zamanla sınırlamış,
Mekanla kelepçelemiş.
Herşeyi nurla peçelemiş,
Ne sanattır ki!

Perdeli veralar,
Işık başka, visal başka.
Bir anlık huzur başka.
Kesiksiz renk, ses ve koku
Uzaklardan haberci.

Ötelerden beri hayat mı bu yaşadığın?
Kabuğundan çıkmış keşfedici.
Yoksa göz, görünmezin ezbercisi mi?
Fezada dipsiz ses, duyulmazın öfkesi mi?
Seslerin sessizliğindeki sükutu mu?

Sana yönelsin diye,
Yaradansın sevdayı sen!
Senden uzaklık ateş,
Sana yakınlık.
Azap var bu alemde;
Beynimde fikirler çileye eş.

Yaşamak zor,
Ölmek zor.
Sana erişmek daha da zor…

Çirkin kalpli yüzlere tükürüyorum.
Ben bir sınırlı hududu aşıyorum.
Yaşayan yaşıyor, bense hergün ölüyorum.
Seni son noktada belki bulurum...

Bendeki bu sevda deli!
Kendini yaşarken kaybetmek mi?
Aşkın son bedeli…

Mahrem çizgilerine baktıkça semadan,
Üzerine örttüğün sır;
Benliğinden kaçandır.
Gönlümün küpü kırıldı nazarından.

Haydi durma git bu dünyadan!
Sonu gelmez artık devril gayrından,
Vazgeç yaşam sevdadan...

Ey gönül!
Toprak, su, güneş, hava...
Elveda!
Yaşamak seninle var,
Ey yar!

Yazan Figen ANAR