Kendimden uzaklaştım.
Aynada gördüğüm sanki başka yüz.
Ben desem, ben değil...

Kulaklarım çınlıyor,
Fakat sesler "gel" değil.
Bir kimsesizlik içinde çırpınıp,
Kendime şaşmaktayım.
Ben miyim bu?
Ama ben, ben değil...

İnkar eder, uzak bir hatıra.
kayar ayaklarımın altından zemini.
Boşlukta kalan ben, ben değil...

Vurulmuş medeniyete kilit.
Ruhumun üstünde yükselir,
Beton sütunları.
Çağdaş kafamda yeni düşünceler,
Silerim bir çırpıda resmini,
Ruhlara sultan ben, ben değil...

Bir yara sarmış bizi,
Unutulmaz dünümüz, bugünümüz, yarınımız...
Tarih içinde ben, ben değil...

Beni bana gösterin,
Yalandan arındırarak,
Bizdik kendimize efendi.
Üç kıtaya yaydık, adalet, sevgi ve ihsan...

Ben, sen, biz, hepimiz,
Aynalar doğru yansıtmalı artık yürekleri.
Olmamalı hiçbirimizden ayrımız gayrımız;
Birlik için yanan o, vatan ocağında bağrımız...
Vurularak alnından yatan ölen ben, ben değil...