Sürünerek dolaşır elin
Merdivenlerin soğuk, karanlık parmakları arasında
Işık dolu, ılık ve parlak gözlerin
Değer akşamın ıssız ve sisli tenine

Karşıda donuk donuk yanan pencerelerin
Dikkate ant içmiş gibi
Büyüyen kirli, nemli gecenin
Irzına geçer kara sakallı, pis suratlı bir deli

Bir nebze rahatlarsın
Gördüklerin yabancı değildir aslında
Kuytusunda kanlı parmaklarını yaladığın
Dünyaya

Yüreğin huzur dolu
Başarının mahsen arkasına yaslanmış
Yürür geçersin kaldırımlarına
Ölü köpekler dadanmış
Kara ziftli yollardan

O her zamanki buluşma noktasında
Ürkek devinimlerle kımıldayan
Ilık ve terli gövdelere yapışır
İncelir, kaybolur ıslak ve soğuk derin

Birden karşında belirginleşen
O buğulu siluetlerin
Elleriyle okşanır
Saçların

Her şey yolunda zanedersin
Aldanıp
Girersin sıkışık
Dehlizlerden içeri

Işıksız duvarlar arasında varırsın
Hazzın doruğuna
Sahibi gibi
Etrafında kurduğun dünyaya

Önce en yakınında duranlar aldatır gönlünü
Kıskançlığın ölüm sessizliğine saklanmış
Sonra onların çevresindekiler mahkum eder seni
Yalanın inanılmaz gücüne

Gerçeğe ant içmiş gibi duran gecenin tan yerinde
İdam edilirsin
Karanlığa gömülür yalnızlığa terk edilmiş
Çürük bedenin

Ölümle kaybolacak sanırsın
Yaşamın sıkıntılı acısı
Oysa
Asıl hikaye ölümle başlar

Birden, sonsuzdan gelip
Sonsuza gittiğini hatırlarsın
Yaşarken aradığın ölümsüzlüğü
Ancak ölümle birlikte yakalarsın

Ve vicdanın derin hafızasından
Dökülür bir bir günahlar
Bilmezsin ama
Dehşet ancak ölümle başlar