Yaradan yaratırken kanat vermiş bak özgürlüklere
Şu buz dağlarımızdan çağlayanlar o an geldi dile


Hani bir yer vardı içimizde sakladığımız düşlerde
Masal gibiydi rengarenk pembe rengi sevinçlerde



Efsanesinde buz dağlarında uyuyordu ya o şehir
Haydi vuralım adımlarımızı ısınırsa gülüşler gelir


Kutsal asayı vur yere köpürsün şu sular çağlasın
Korkma beyazlardan varsın etek uçlarımıza sıçrasın



Haydi durma şimdi bana denizden sesler yolla
Martıları ve diğer beyaz kuşları sakın ha unutma


Kentin kalın duvarları etrafımızdan kalksın sonunda
Avazın çıktığı kadar bağır ama nefreti alma kucağına


Kalabalık şehir bir dolu uğultulu şu sesler arasında
Tek sen gülümse tek sen senin gülüşlerin yeter bana


ÖZGÜR BIRAK BE KIZIM ŞU UMUT KUŞLARI KALBİNDEN HAVALANSIN
KALBİNDE HER ZAMAN PEMBE GÜLLER TOMURCUK LAN SIN











yine kayıp sayfalarım işte
şiir kıyısından akan yaşam ile