SAZENDE 2 (GELİNCİK)

Bir gelincik açıyor rüzgarın koynunda.
Gök girmiş aşkın kabuğu,
Kızıl çıkmış sazların boynunda…
Takvimimde ertelenmiş dörtlükler,
Parmaklarımda idam yemiş çargah,
Ördüğün duvarlar için ağıtlar yakıyor…
Ağıtlar, gözlerimi eritiyor…

Nim sofyanda yürüyen ihtimaller,
Öfkenin mızrabını törpüledikçe,
Yırtılan sayfaları esir alıyor kahpece…
Ve
Bir gelincik açıyor rüzgarın koynunda…
Sen gidiyorsun…

Say ki…
Hülagu yıktı bu fecri saltanatı,
Kays, kendi çölünü kendi yarattı.
Say ki hiç buluşmadık Hisar Buselikte…
O halde cevap ver suallerime…
Hangi yağmurun dudağıyla öptün cesedimi?
Hangi seramonide infaz ettin şiirlerimi?
Bir anlayabilsen…
Kayan her yıldız benim kaderimdi…
Doğan her güneş senin…

“Gitme” diyorum sana….
Gitme….
Salavatlı bir gülüştü, eşiklere bıraktığın.
Delinesi dağlardı, tırnaklarıma taşıdığın.
Keşkeleri, doğduğu yerde bırak…
Yüklü gemilerim var benim, saklı limanlarda,
Her biri ,sevdiğinden ırak.
Her biri kibritin ucunda…


Ve sen Ey Sazende!
Kur tahtını gönül girdabıma…
Ki dinlensin türküler…
Duy sessizliğimi….
Hayalin, sanatsal suçlarımı, ört bas ediyor.
Hayalin ,buruk bir terennümle , ufkuma iniyor.

Ulkuguven