Bir nöbetçi dikmiştim sözlerin kalın ahşap kapısına
Hırçın olanları kilitledim asma kilidi büküp kıyısına


Yağ satarım bal satarım der döner şimdi eski oyununda
Ustası ölse bile pembeleri satsın diye hep yanaklarında




Anılar kovalar babacığımın sesi atölye bahçesinde
Neşeli sesler yükselir hele bir tanesinin hikayesinde


Kağıt fenerler erkek kuvveti ister kızlar diğerlerinde
Öyle zevklidir ki rengarenk uçar gider karalar zihninizde



Sonunu getiremediğim sözler erir gider içerimde
Bak ömürler geçiyor kambur yükü yaşam üzgün sesimde


Rengarenk kağıtlar bambaşka gezegen o ellerimizde
Rüya gibiymiş meğer şu hayat kısacık imiş serüveninde..


YAŞLANDIK GİTTİK AMA
DELİ KIZ
ANILAR TAPTAZE HALA
SANKİ DÜN GİBİ
ASLA ÖLMEYECEK
HATIRALARDA
ÖLÜME
YAPILACAK BİR ŞEY YOK
RAHAT UYUSUNLAR
ARKALARINDAN OKUNACAK
O GÜZEL
DUALARDA


USTASI ÖLDÜ İŞLERİNİ PEK YAPMADIN AMA
GÜLÜŞLERİNİ ŞAKALARINI DEVİR ALDIN ONUN

ŞU ZALİM ÖLÜM KAPIYI ÇALANA KADAR
BIRAK TIR MA SIN DA YAŞAM ASLA






yine kayıp sayfalarım işte
şiir kıyısından akan yaşam ile...