Yaşamak ve sonsuzluğa susmak arasında bir macera
Bir tokat gibi iner gerçekler çaresizliği titreten
Taş binalar gibi buz kesilir şu içerim düşer dara
Neşeli yüzünü arar son ölürken bile gülümseten



Yorgunum bitkinim demezdi o sevmez ki hayıflanmayı
Ne olduğunu anlamadığı seslerde bazen uyandı
Telin en incesini gerdi hayat yine de ağlamadığı
Renksiz simsiyah olmasın sakın ha bire pembe boyadı




Bak karanlık bulutlar gün ışığı şapkasını çıkardı
Merhaba dediler güne ıhlamur ağacı kokusuyla
Gülümse diye tek kelime çekici vura vur zorlardı
Satır arası çivilemiş tim oysa bağdaşmayan hayatla

SATIR ARASI ÇİVİ LEDİĞİM GÜLÜMSEME
NAÇAR KANLAR İÇİNDE VURULMUŞ
BİR ÇOCUĞU GÖRÜNCE..


SEN HEP GÜLÜMSEDİN HAYATA
ÇİVİ LEDİĞİN TEK BİR KELİME GÜLÜMSE DİYE
AMA SAĞIMIZ SOLUMUZ KAN KOKUYOR
BAZI ŞEHİRLER DE
ÖLÜ YATAN MASUM MİNİCİK BEDENLERDE
ELİMİZDE DEĞİL


KEŞKE ELİMİZE VERSELER RUHLARINI DOĞRASAK
ZORAKİ KARA BULUTLARI ÇAĞIRAN
YAŞASIN KÖTÜLÜK DİYEN
KARA PELERİNLİ LİDERLERDE...........







yine kayıp sayfalarım işte
şiir kıyısından akan yaşam ile