3
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
2622
Okunma
toprağa saygı
var edenin ekmeğidir o
gözyaşlarıyla beslenir
sel olur kimi zaman
oluğunda geçmiş gizlenir
gül biter
mevsimine göre aş verir kendisi
ekmek olur ocaklarda
buğdayı, arpası, kepeği
topraktan toprağa akan su
var edilenin en güzelisin
kadın
ben nice zamanların eksiği
tenine makas gibi saplanırkan yaşam
kopartabildiği kadar ayaktasın
terzisi zaman
aşkı var edenin öleceği mi var
bir yere gitmez gidenler
bizi bekleyen toprak
kinsiz, iftirasız
sudaki boşluk kadar
bildiğim yaralar
toprak içinde yüzyıllardır saklı
ve sen, kendi yaralarında
benim yar’ım
toprağı kurutur
k’almadı mı aşk içinde mineRalim
..
Cevap Yaz