Geceydı...

Ve ölüm şahdamara dayanan jiletti
Bu yüzden
K/ana k/ana sustular tok ses
Uçurum gırtlağında
Kirpiklerinden yağmuru içmeyi öğrendiler
Zira panzehiri yoktu ölümün….

Dedi şair;
Çıldırıyor bulutta damla
Muhacir sabır
Gül dalında diken umut
Susar seher pusunda seda
Çiğ dudağında veladet al öfke
Ve İnci inci kusar yitik zamanı gözler
Sıla boyunca…

Onlar;
Sustular
Çekildiler duvarlarına sunaklarının
Soludular burgaçlanan yüreklerinin kanlı yankısını mısranın sokağında
Bir ağır garez tünedi ölüm başuçlarına katreleyin
Can evinde gonca diken solumak
Gözlerinin ırasına devrilen sükûtlarda
Tüter omuz başında küskün nasip
Didiklerken yüreklerini acziyet
Zihinleri dağ başı ağrısı ki
Sevişir yüreklerinde derinliğince
Sisler içinde…

Dedi şair;
(Kurşundan mıh kesilirken kelamı
Dilinde ki hançer parmaklarına sızar)
Ve rüzgâr
Perdeliyken tüm pencereler
Yarım yamalak ıslıklar çalar
Gökyüzü duvar
Şehirler kilitli kapıyken
Düşe kalka yürür elbet ki insan
Bir ılık nefes süremez avuçlarının eskiyen dualarına
Acıyı harman eylerde sır vermez rüzgâr
Y/ana y/ana vurur göğsün zırhına
Bir acı kelamdır heyhat…

Onlar ,
Hep bir ağızdan konuştular gökyüzüne
” işgal edersen kendini yapayalnız kalırız”
Bir ağızdan ayrılıkları ezber ederken
Bir ağız nefeslendiler
Bir ağızdan sustular sonra…

Karar dedi şair;
Kar/arsın gökyüzü
Kapansın pencereler
Nasılsa,
Gök dolmuyor içeri
Ve henüz bulunamadı ölümsüzlük imgesi…

Zira,
Barış dedi
İnsafsızca İnkârım ben
Söndürüp ışıkları
Ayrılıkları büyütüyor savaş
Ölüm ki uykulara yastık olan taş
Öyle ya kanla besleniyordu vicdan
Dünyayı güzelleştirecek yaşta ki çocuklar yatıyordu boylu boyunca
Alın kırışığında
Gökyüzü dar…