bir yorumda dediğim gibi,
hazal karadağ serbestte herkesin okuması gereken kalem.
şiire baştan sona dikkat edin
anlaşılmayacak bir abartı,
yersiz bir betimleme,
raftan alınıp kullanılmış dondurulmuş bir imge bulamazsınız.
ne anlatılmak istenen tekrar edilmiş, ne de gizlenmiş.
ve bir sonraki satır sabırsızlık veriyor.
şiiri bir nefeste okumak istiyor insan. lakin benim buna kondisyonum yetmiyor

her yağmur sonrası
yüreğimde toprak kayması

dersem beni anlarsın değil mi...

oysa şemsiyesiz giderdim yollarda...

sevmezdim gökyüzüyle arama giren yabancı maddeleri...

sevgimle...

yüreğinize sağlık olsun...selam ve dua ile...

takatimi tüketti şiir öylesine hayran kalarak...tebriklerimle.

Şiirin bir yerlerinde geçen " başkalarının yarasıyla kanadım cümle figan.." dizesi öncelikle Ahmed Arifin " yaşamak sade yaşamak yosun solucan harcıdır.." dizesini getirdi aklıma..

Zihnim yağmurlu bir Malatya gecesine ve sabahına muğlak klilitlemişken kendini, aniden bu koformist tefekküre nasıl hızlı dönüş yaptı anlamış değilim. Ancak son iki gündür sadece yaşamış olmaktan ibaret olan yaşamışlığımın ölmüşlükle eşdeğer olduğunu anımsatması şiirin ne denli önemli olduğunun da göstergesidir. ( Şu anda haleti ruhiyemde devinimler yaşamama sebep olan şiir lduğundan söyledim bunu elbette, bir yağmur eğriciği de dikkatle seyredilse olurdu belki..)

Şiirin acıya, acının derinliğine, insana ve insanınd erinliğine olta atmaktan vaz geçip kulaç atmaya başlamış olması ne güzel. Zira hayat dediğimiz arenada sade yaşamak ölmektir, saprofit ve bakteriyel bir yaşam zararlıdır da aynı zamanda.. neyse, biyoloji çok su götürebilir ve benim bilgim yetmeyebilir:)

Biz insanlar hayatımıza / ölümümüzle diğer insanların da hayatlarına ve mematlarına anlam katamıyorsak, ibretler almıyorsak ve bizim dışımızdaki yaşam formlarının derinliğine inemiyorsak o zaman fazlalık olmuşuzdur yaşamda. Çünkü yaşam bedel ödeyenlerin hakkıdır, zafere en çok onlar yakışır, keza bir zafer varsa zafere en çok yaklaşanlar da onlardır, anlamı ölümleri, anlamlı acıları olanlar..

Tedirgin ama asla ürkek olmayan bir sesi var şiirin arkasındaki insanın ancak gelin görün ki insanız ve zayıfız, bazen bir yaraya parmak basarken diğer bütün parmaklarımızın bahanesini de anlatmaktan geri durmayız.

Tedirgin ama asla gideceği yeri kaybetmeyen bir şiir, şairin zihninde var olmakla hem şairin ruhunda/ zihninde yeni savaş alanları açmakla kalmamış aynı zamanda hem şairin hem de okurun ruhunda şerha şerha bir devinim oluşturmuştur. Şairin zihnindeki salınımlar güçlü bir çekime, sıkı bir kavrayışa sahip olunca böyle şiir taraçalrından akmış gibi bir hissiyat uyandırır ve yağmurlu bir pazar günü böyle de hüzünlendirir..

Şair kardeşimin affına sığanarak tek dizeyle sınırlı tuttuğum laf kalabalğının aslında şiirin her dizesinde ve farklı bir pencereye açıldığını belirtmek isterim..

Ezcümle; acıya, kedere, diğer insanların yaşamına, ölümüne, tebessümüne, göz yaşına anlam yükleyemen, kendi ömründeki hiç bir zerreye anlam yükleyemez..

Selam ile..

Güne gelen şiiri ve şairesini kutladım selam ve DUA ile.

Kaleminiz daim olsun

SENEDEL''ETTİN BE ŞAİRE./

KALEMİ ŞEN OLASICA..

HEP ŞİİR YAZ SEN..KELAMIN KANEVİÇE GİBİ GERGEF GERGEF ÖRMÜŞ..

TEBRİĞİM ÇUVALLAR DOLUSU..

Çok güzel bir şiir.

Tebrik ederim selam ve saygı ile...

Güne düşen her iki serbest şiir de birbiriyle yarışır gibiydi.

Böyle güzelikleri bize sunduğunuz için teşekkürler.

Çok anlamlıydı, içi dolu şiirler okumak ne güzel.

Sevgiler, sevgili Hazal...

Harika bir şiir!
Özellik seçicilerin imlalardaki ince dikkatlerine hayran kaldım. (Bu seçicilerin böyle bir sitede olması Türkçe ve Türk şiiri için büyük bir kazançtır.)
Bunun ötesine söz söylenmez!
Tebrikler şair!

"Olmuyor neyleyim efendim
bu zamanda yâr deyip yâr işitmek..."

Parmaklarımı götürüşüm dudaklarıma
Manevrası gözbebeklerimde ki ağrının
Bitikliği dilimin takatinin …




İsmail’i kabullenmeyle susuyor
Acı bir gülümsemeyi çekiyorum ciğerlerime
Gam/zede ahla…






Aleni bir sığınakta öpüyorum
İçimin gece yüzlü yurtsuz söylencelerini
Yapay bir hıçkırık dolanıyor kitabesini yitirmiş kelimelere
Yumruğum kim bilir kaç saattir
Kan ter içinde bir dokunuş duvarlara
İçime kar yağıyorum insafsızca
Yüzüme yağmur…



Keskin bir rüzgâr acı acı gülümsüyorken tenimde
Kirpiklerim kanat vurmuyor gökyüzüne…






Nasıl bir esmerlik düşmüş ki yelkovana
Akrebi soktukça üşüyor şafak
Zaman diplerde ki gerçeği fısıldıyor usulca
“kederle besleniyor içimizde ki kuyu ve ancak soluk alanların olur anısı”
Biteviye bir nefes çırpınıyor takvim yapraklarında
Tecride giden bir buğu gibi sığınıyor anılar kirpiğim arasına
Kirpik ki batıyor gözüm nuruna…






Dilim yüreğime zehir aktıkça
Yüreğim yüksek topuklu türkülerin adımları altında
Gölgesiz kalabalığa kısık sesle bozlaklar sıralayıp
Kahverengi lekeler biriktiriyor ardı sıra…







Oysa
Başkalarının yarasıyla kanadım cümle figan
Kaşlarımın arasında taşıdım
Yalnızlığıyla çoğaldığım onca yazgıyı
Gökyüzünü gözlerinin eşiğine taşıdım gül yüzlü sabilerin
Ninniler sırtladım düşlerine
Oturdum soğuk bir odanın yalnızlığına
Gölgesini aldım kabuslarının
Penceresinden umudu gösterdim serçe parmak miktarı
Yıldızları anlattım bir bir
Bahsetmeden yalnızlıklarından
Öptüm çiy tanelerini tenlerinden
Başım gözüm üstüne keder edindim
Topladım küçücük parmaklarını suskularından
Gökyüzüne güvercin çizdim kirpikleriyle
Kekeme karanlıklara şölen ateşi yakıp
Öyküler sürmeledik ay’ın yüzüne
Kayıtsız şartsız söktüm kıymıkları yüreklerinden
Gördükçe mavi bakışlarını
Tebessüm olgunlaştı yüzümde…





Şimdi,
Kör kütük bir ayaz vurdukça adımlarıma
Yağmur sendeliyorum uzak yakın geçmişe
İçimde birbirine küsen çocuklar çoğalıyor
Dilimde acı bir rüzgâr kımıl kımıl esse de
Sevinçlerini bir muska gibi taşıyorum gözlerimin derinliğinde…





/Yüzümü yağmura tutmayı yeğledim hep
Kirpiklerimdeki damlalarla baktık pencerelerle birbirimize
Yürüyüp gitmedim bencilliğimle
Cebimde bir tutam umut
Gözlerimi yakan her bakışa
Dokundum yarasını öperek
Zira mutlu olamazdım herkese benzeyerek/




“ben diye başlamamıştım hiçbir cümleye şimdiye kadar
özürüm alfabeye
”



Hazal Karadağ



Güzeldi üstadım, kaleminize yüreğinize sağlık beğeni ile okudum
Kalemin daim olsun
Saygılar selamlar

Sen ne yazmışsan ben kelimelerin resmini görüp sesini duymuşum. Ve ne yazmışsan gelip saçlarını okşamışım.
Çok seviyorum seni.

Sendelemek dedin de atölye hocam geldi aklıma. Saçmalamaktan ve tökezlemekten korkmayın derdi. O günden beri çok önemsiyorum.bu sözü. Bana cesaret veriyor. Yaşadığımı hissettiriyor.
Ve cidden yaşamak bir sanattır. İnceliklerle...


Can'ım benim can'ım.

yüzümüz yağmurdan geçti

.

YÜREĞİNE SAĞLIK GÜZELDİ ŞİİR KALEMİNİZ DAİM OLSUN