Ne zaman ağlamak istesem
Bulutlar sıyrılır gökten
Önce şehirler ıslanır
Sonra ben


Ve ne zaman büyümek istesem
Hep çocuk kalırım
Yüreğimi yalnızlık alır



Ruhuna dokunurum nazlı bir çınarın
Ormanlar yanar sanırım ardımsıra
Bildiğim bir tek dua var onu bile unuturum anne
Pervasız üşür soluğum



İkrarsız mevsimlerin yanığı saman alevi gibi söner
Küle döner göç eden sabrın umudu
Ne çok oldu unutalı konuştuğumuz dili
Çıplak bir yalan gibi
Gömülürüm gecenin tarihine
Deli sanırlar beni



Lazım değil aslında hiçbir şey
İstesem
Kanatsız da uçabilirim



Sandığım kadar güçlü değilmiş aşk
Meçhul yarınların hırçınlığında savrulur
Bir nefeste tutarsın deli rüzgarı içinde
Sonrası sürgüne uğurlamak hıçkırığı yüreğinden
Güneşin battığı yere



Tanrım ne çok cehennemin varmış senin
Kimi görsem acısı bir kıvılcım ateş
Elleri bir avuç şiir yarası



Her mevsimde ölü bir hazan doğurdum anne
Adı ya eylül oldu
Ya haziran
Yaşadım işte yarım nefesle




Şair olmak için her dilde ölmek mi gerek
Çek al yedi kat yerin dibinden
Beni yeniden
Sefil bir şehirde bırakma
İşkence olur zaman
Kendi kuyusuna saklanır gözlerim
Çekmez elini yakamdan çocukluğum bir daha



Hani masallar anlatırdın ya
Henüz dengesi bozulmamış iklimlerden kalma
Tebessüm açardı geçtiğimiz her yolda
Işıkları yanardı karanlık kentin
Akıp giden bir nehrin serinliği gibi
Kocaman bir dağ kalkardı üzerimizden
Yosun yeşiliydi



Oysa ben hep
Güneşe beş kala uyanırdım anne
İkrarım ikrardı
Dirhem dirhem su taşırdım denizi olmayan şehirlere



Artık tanrı bile sesimden tanıyor beni
Asude bir esintiyle
Şarkılar çalıyorum kırık güftelerden
Avaz avaz



Bir kez rengi değişmeye görsün denizin derdin
Kırılır mavisi yakamoz pırıltısında
Akibeti kaybolur kardeşliğin
Ve aşkın
Tövbesiz ağlar başına buyruk zaman



Zordur bilirim anne ayrılık
Hasretiyle oynayan gecede
Ve kıyamet kopan yürekte sevda taşımak
Kıyamı ağır olur ayrılığın
Sefil kelimeler düşer kalemin ucundan çoğu zaman
Öfke kusar ömrün



Hadi sus artık ağlama anne
Keskin bir nişancı vurdu kırlangıcı gökte
Bütün maviler kardeş oldu yeşille
Ayaklandı gökyüzü

Gözümüz aydın doğa affetti bizi...