bir bahar karıştı çığlığıma
dilimin dönmediği notalarda
sesi ağırdı şarkıların
ruhumun hazmetmediği makamlarda
hafif bir yalvarıştı sanki

hüsrandı ağıtlarım
öfkelendi ceylanların hıçkırığında Tanrı
bulutlar gürledi
ağladı ahu gözler
duman aldı dağları
arşa el kaldırdı isyanlar
feryattı adıma ışık olan
taradı gecenin karanlığını
eğdi usulca kedere başını rahibe

yaslandı sevdanın ak göğsüne
bir şiir yatıyordu gönlünün
en kuytu köşelerinde
baharlar yüz vermesede
küssede yüzüne aynalar
yarınlar sırt çevirsede benliğine
kırmızı bir şarap tadındaydı aşk
ruhunda tat bırakan
içtikçe arsızlaşan
arsızlaştıkça içen

bağrını rüzgara vermiş
yeşilimsi tepelerin yamacında
bir yanı yasak ayin dinlerken
inlerken diğer yanı aşkın acısından
bu ar benden sorulur desede rahibe
fenadır sevdanın üşümesi

sen
vaktinden sonra gelen
ben
şaşkın baharların sararmış yaprağı
zorla gövdesine tutunan sevda dalı
uğraksız esen rüzgarla
aşk adına yapılan ayin dualarıyla
bir sana eğilir bu yürek
bir senin denizinde çeker kürek
isyanım özlemine
isyanım Tanrı’nın çok sevilmişliğine

çünkü şiir yüreklim
Tanrı’nın aşkları büyüktür isyanlardan...