ah, mimoza
hayatla aramda boşluk olsada
seni koklamaya bile kıymak
dokunmak sana
küskün çiçek

gecede görmek
susarak haykırmak
uçmak istedikçe düşlerden kanadın da
ellerimden geri aldın seni

kalbinde ağırlık mıydım ki attın
gözlerimi, gök yüzünü çalarak
aşkı aldatarak yüreğimde
kaybolup gittin mevsimsiz

düş görmek yağmurlu günde
damla damla konmak kuru ve çatlak dudaklara
hadi mimoza
uyandır artık
gel açalım demir parmaklıkları
bak
beyaz güvercinler tutsak orda
getir avuçlarında deryaları
yıka
gam, keder ne varsa

ve
sür ellerini korda yanan alnıma
aç ürkek kanadında ki ışığı
biraz daha aydınlansın gecenin yüzü
biraz daha
mimoza
okyanuslar mı sığdırdın avuçlarına
siyahın kaçı
günlerden hangisi
daha ne kadar var sabaha

gecenin güzel yüzü
dolunay misafir sana
doldur yıldızları koynuna
saçlarında parlasın ışığı

’dur’ gitme
kal öyle
gecem sen aydınlandı bak
susarak haykır içinde ki aşkı
duyarım
ve her renginde
yeni bir sabaha uyanırım
mimoza
küskün çiçeğim...