yüreğimdeki atıl rüzgarların peşine takılıp
kağıttan gemiler gibi
gitmek istiyorum uzaklara

deniz ’ olmaz ’ desede
kesilsede fırtına
kapılsada küreklerim suya
bıraksa da beni göğsümdeki o sol ağrı
yolun tam ortasında
gülümseyip usulca
’ hadi ’ deyip
gitmek istiyorum yüreğimin götürdüğü yere

bir kez olsun yön değiştirse rüzgar
dönse yönünü benden yana
hep o iyot kokan yorgun limanda
sahillerin kayalıklarında beklesem
kırık nidalarımla seni

geldiğin gün
durgun bir ömrün pasını silse ellerin
dudaklarımdan
dokunarak gece rengi saçlarıma

oysa
ne kadar da soğuk ayın gölgesi
üşüyorum
ben ılık ülkelerin yeşil adalarını
yüreğimde saklarken
alışkanlığım oldu pulsuz mektuplar
gelecek, gelmeyecek fallarına bakıyorum
seni beklerken

söz geçiremez oldum içimdeki özleme
sahiplenmek istediğim her söz
eninde sonunda şiirim oldu
söyle
neden soldu bulutlar
yağmur uzaklaştı birden
hiç mi yüreğin sızlamaz yar
yoksa ben
ebediyyen
düştüm mü gözlerinden...