Kısıp kirpiklerimin yatağını
yağına kırışık hükümler serpip
dim dik duruyorum gözlerine
silik bir mehdi kurguluyorken
zihnimin zamanına
geç kaldığını söylüyorum

demek diyorsunda süleyman demek
harf ekşimesi
ask yazıldığımdan değil aksadığımdan
bu karamsar hal kıyafetim

demek ruhlar beden giyince
tenlerine azgındılar bu da ne demek

o harf bozgunu tuz yoksunu ekşime
demek diyorsunda süleyman demek
yetmiyor işte
kendine bir hal eşleştirip
yeniden sevmek
demekle olmuyor işte süleyman
süleyman her açlığın karşılığı aşk’mıdır
yapma süleyman fetvasına sığınanlardan olma

o harf bozuktu dedin ve biz aksamaya başladık
telaşında bir damağın endişesiyle üstelik
demek diyorsun da Süleyman demek
sonrasında gömüyorsun bağlı olduğum harfimi
ve görüyorsun Süleyman gözlerimi
şimdi söyle Süleyman neden gömdün

o harf bozuktu diyorsun
ve ardımdan sırıtmaya başlıyorsun
demek diyorsun Süleyman demek
ben kendi kendimin şarabımıyım demek

kaldırıp üstümüze şu suratsız zamanı
bir uyruğun diline saklanıyoruz
örtüyoruz bir müddet şuurumuzu
fikrine kaynamış bir dem
ve sonra kendi demine ihanet
demek diyorsun da Süleyman demek
damağını hırpalayıp bir harf eksiltmek
demek diyorsunda Süleyman
tenine başka bir aşk eşleştirip
sevmek yetmiyor be Süleyman
işte
bu yüzden

beni bahar sanıp gelenler vardı süleyman
tenimde kar zemini oluşunca bir bir giderlerdi