75
Yorum
108
Beğeni
5,0
Puan
6219
Okunma

bir kelebeğin nefesi ile sardım
yokluğun tarafından işgal edilen (y)anımı
kendi ikliminde yabancı
gecekondu çehresini süsleyen
pejmürde kılıklı duvar dibiydi mazim
yol güzergâhımı
kalbinin içinden çizdiğim günden beri
do(ğu)lu gözlerimden karadeniz akıttım
kuzeyli ağzıyla sevmeye başlarken ankara’yı
babadan kalma bir ezginin nağmesiydi
kirpiğime dokunan hüzün kokulu (t)eller
bakışlarına teslim olmadan önceydi
nazlı yalnızlıklara ev sahipliği yapan direnişim
yuvası kundaklanan kuşları barındıran
bağrımın, yetimlere ayrılan yerine
şimdi de seni sığdırıyorum (s)ona akarken
-bedeli ağırlaşan bir ömrü bıraktım ardımda/hesabı senle kapatıyorum…-
Cömert Yılmaz
5.0
100% (102)