DURAN SAATLER...


Düşerken güneş pencereden içeri
Çıkıp dışarı koştum kokunun peşinden
Her köşe başında gülüşünden kalma iz düşümleri
Daldım çıkmaz sokaklarına
Elimde körkütük mektuplar pusulam
Ne yana baksam yoksunluğundaki yoksulluk
Noksanlık vardı her yanda posta kutuları kayıp,



Eksildikçe zaman
Eski günler çoğalırdı caddelerde
Yalnızlığım kalabalıklaşırken hatıralarda
Yürüdüm hep karlı yollarda
Arkamda ayak izleri
Kapanırken
Durmadan tüm kapılar
Bir bir yokladım sana çıkan tüm yolları,
Şehrin tüm zillerini çalıp kaçtım




Bir kardan adam bir ben kaldım meydanda
Kar yağdı rüzgar savurdu
Beyaza boyanırken her yan
Dondu zaman üşüdüm
Çığ yangınları sararken her yanı


Yapraklar çoktan sararmıştı eski takvimlerde
Şimdi saatimde durdu ben gibi
Bir saat kulesinde bir saatliğine beklerken bir ömür
Mevsimler gelip geçti önümden
Ama sen hiç gelmedin saatimi şaşırdın yoksa….