Çocuk yanıma sığınmış bir acı var
Zulamda birikmiş milyonlarca nehir,gözyaşlarımın sebep olduğu

Köşede bir yerlerde sıkışıp kalmış hep bir çocuk yanım var
Çocukluğumdan kalıp hala hayatıma kazınmış olan

Aslında hep kanayan bir yaram var
Yarin sebebi ve yüreğiminse faili olduğu...

Balın tadının zehir geldiği bir yaşamım var
Çiçek kokularının,taze kalmış yaralardan gelen kan kokusu gibi geldiği
Bahçelerin hep kışı yaşadığı
Suliletlerin aynada hep küs kaldığı bir yaşam.

Ve öyle bir yaşam ki bu;
nefes almaktan tükendiğinde ciğerlerinin sana geldiği
Nefeslerine en çok ihtiyacın olduğunda avuçlarından kaydığı

Umutlar sana sarıldığında senin yaşamdan kaçtığın
Ve senin umutlara tutunmak istediğin zamanda umutlarının yalınayak kaçtığı bir yaşam...

Gece dans eden yıldızların altında gezen aşıklar varken
Senin aşkından yana yana ağladığın
Gündüz güneşin sıcaklığı tatlı bir dokunuş gibi gelirken kimine
Senin yüreğindeki yangına atılan koca bir odun misali,değen güneş...

Bilmiyorum...
Aslına bakılırsa ’hatırlamıyorum’ ne zaman güldüğümü
Gülmenin hissettirdiklerini ve nasıl gülmem gerektiğini...

Çünkü sevinçlerim,umutlarım ve damağımda kalan bütün güzel tatlar
Burnumda eski zamanlardan kalma çiçek kokuları
Yaşamın beni kendine bağlamak için alıştırdıkları
Her şeyim çocukluğumda kaldı...

Bana ise yalnızca çocuk yanım kaldı...

Öyle bir yaşam düştü ki payıma...

Ben koştum hayat kaçtı!
Hayat kaçtı ben yine koştum ve koştukça can kırıkları battı ayağıma
Ayaklarım kanadı,dizlerim yoruldu,hayat yordu
Ve çocuk yanıma sığınmış her acı zulamda bir dağ oldu

Şimdi ise yalnız çocukluğum değil
Yolumdaki can kırıkları da yaşama uzak bir ben oluşturdu...

Yoruldum

Yordular

Ama ’YAŞIYORUM’...