SONBAHARLI KARIŞIK ŞİİRLER


-sonbahardaki yaralar-

Güz hüzünlerinde solardı yanağındaki gül gamzeler
Boğulurdu soluğum, esintilere karışırdı nefesim
Gönlü kül eyleyen eylüller açtığında yüreğimde
Sararmak kalırdı ağır sevdaların yamacında

Her dökülen yaprak mayın tarlası olurken ayaklarımın altında
Kırlangıç çığlıklarının yankılandığı anlarda gök çatlardı
Ağlamaya hazır bulutlar tutarken aşkın matemini
Merhemsiz yaralara tuz basardı sonbahar

Yeşile çalan kavuşmalar kurutulurdu şemsin ateşinde



-sonbahardaki sorgular-

Kırılan kalemlerin gölgesinde inceydi boynum
Kar ağzından çıkan kılıç kesiği sözler öldürsede teni
Örselenirdi yaralarım figan şarkıların eşliğinde
Zulamda verilmiş kararla giderken dar ağaçlarına sevda
Çatlak dudaklar öpüşmelere hasretken katledilirdi
Dildeki keskin bir vedalar saçardı ölüm mevsimini

Martıların eşliğinde söylenen türkülerim vardı
Birde insafsızca yargılanmalarım
Eylüllerin isyanında turnalara selam salsam da
Katlime ferman kılınmış gecelerimde asıldım ben
Faziletli yıldızlar kefen çekerken üzerime
Ben hep sonbahar başlarında döküldüm


-sonbahardaki umut-

düşünmeden başlayacaksın bir yerden
düşeceksin diye korkmayacaksın yuvarlağındaki dünyadan
sallanırsa an sallansın kendi salıncağındaki zamanda
korkunun ecele faydasız olduğu takvimle
sarılacaksın o vakit sabah doğan ilk güneşe
toprak hayat kokacak yeniden başlarken güne


bir serçenin ötüşünde uyanacaksın bahara
çiğ düşmüş yeşil çimenler kalacak ayaklarının altında
ve ilk ikiz açan kiraz çiçekleri konacak kulaklarına
bir de su gibi durgun aşk şarkılarındaki notalar
rüzgarda savrulurken kanatlanacak düşlerin
kıyında umutların açılmak için bekleyecek yelkenlin
küreksiz yüzeceksin mavisindeki sevgilerin denizde
bir yakamoz bir yıldız sen ve ikimiz karışırken okyanuslara



-sonbahardaki ayrılık-

Enkazında kaldığım şehirlerin binaları yıkılırdı üstüme
Kalkamaz bedenin düşük kalırken omuzlarındaki yükler
Yağmurların ıslattığı ceketlerle gezindim gittiği yerlerden
Söndürülmüş caddelerin ışıklarında düşüp varıp geldiğimde kapına
Pencereler örtük kapılar sürgülüydü yüzüme
Milyonlarca çoğalırken yalnızlığım
Faili meçhul aşkların katili ilan edildim
Varıp giderken gurbet ellere
Valizsizdim.... kimliksizdim... en çok da sensizdim bir tek sonbaharlıydım...