YAPRAK DÖKÜMÜ AŞK...

Tahrip gücü yüksek bir bomba olur sonbahar
Pimi çekilmiş eylüller patlarken avuçlarda
Ayrılıklarda çoğalırdı, sarısındaki yalnızlığın kalabalığı


Yüreğime örülürken nasırlı taş duvarlar
Bağ bozumunda kalan türküler dilimde hırpalanırken savrulurdu
O vakit duyulurdu ayaza kesilmiş bir mevsimin sancısı


Bir yanım yaprak dökümü bir yanım baldıran acısı
Ne yana devrilsem gazel çürüğü bir hüzün
Çırılçıplak kalacak birazdan yaslandığım çınar



Önce virane kalmış sokaklarımı ıslatacak kara bulutlar
Belki çamurlarda yıkanacak sevdanın bilekleri
Toprak yollara barikatlar kurarken sarı yapraklar
Takılan ayaklarım yol sapaklarında düşecek



Ayna kırıklarının ucundan sarkacak yitip giden hayat
Sırlar yerle bir olurken bin parçaya bölünecek ömür
İklimin veda kokusuna bulandığında matlaşacak odalar
Demir perdeler kör pencereler kapanacak
Akşamlar kışladığında şehirlere başlayacak acı şarkılar


Kül savruğu eski sevişme izleri tozlanırken yastıklarda
Ağlamaklı bulutları toplayacak gönlüm
Kirpiklerimde birkaç göçmen kuş havalanacak kapanırken gözlerim
Bir saksı dolusu bahar kalacak salonların karartısında
Giderken sen yağmurla dolacak yürek sarnıçlarım



Son gonca solarken
Kırık bir plaktan çalacak eskiden dinlediğimiz şarkı
Yorgun gramofondan yankılanırken özlemin hüzzam sözü
Sarılacak düşlerimiz buruk sonbahara
Son dansınızı yapacak sokaktaki savrulan kuru yaprak
Yaprak dökümü bir aşkın mevsiminde çoğaldıkça sarı biz tükeneceğiz