ISLAK TÜRKÜ

Dökülürdüm adı Eylülle anılan her mevsimde
Çetrefilli resimler mat renkli fırçalarla boyarken hüznün tuvalini
Eserdi bir matem havası ağaçlardan


Kırlangıç kuyruğuna çarpan soğuk rüzgarlar sarardı ruhumu
Ritimsiz düşen yapraklarda bir veda ezgisi melodisizdi


Solgun yüzlü iklimlerde kurutulmaya hazırlanırken ayrılık
Karnavalsız gömülürdü gazele dönmüş eski resimler


Kırk ikindi yağmurlarına gebe kalırdı grisindeki bulut
Dokunsam onlarda ağlayacaktı ikimiz gibi


Yorgun kanatlı göçmen kuşlar konduğunda kirpiklere
Fırtınanın ıslığındaydı ıslaklığındaki sözler

İki damla yaş buluşurken çatlak toprakta
Sulardı kuruyan dudaklardaki eski öpüşme izlerini


Asırlık anıların ismi hatırlanırdı hazanlarda
Kısalırken gün üşürdü güneş
Kadranındaki akrep çivi çaktığında karşısındaki takvime
Bir yaprak daha dalından sallanarak düşerdi idam öncesi

İnce dantelli gecede içe atılırdı çığlık
Zincire vurulmuş mavi özlemlerin haykırışına tanık kalırdı ay

Bir bir düşerken yıldızlar bu şehre
Sağanak sağnak yağdı sonbahar
Biz ayrı ayrı üşürdük sarılsak da özlemlere

Dilimizde hüzünlü bir mevsimin son şarkıları kül olduk
Yangına verilmiş vuslat düşleriyle yanarken
Geride sonbahar dolusu bir aşk bıraktık ıslak türkülerle…