Kentimin yalnız düşlerinde asılı kalmaya mahkum edildim hep!
Dayanak olarak istediğim bir "sözü" bana çok gördü gardiyan...
Belki; sızımın yerini tam olarak bilmiyordu.
Ona göre doğru olanları
Bana göre doğru olduğunu görmek istemiyordu.
Bu onu haklı çıkarmaz ki?
Benim yerime karar vermesini kim istedi ondan?


Çocukluğumda çıplaktı ayaklarım
Zift bulaşırdı alnımın yazgısına
Kader diyorlar adına
Ben kaderimi sana gelmeden önce soyundum hücremden
Demir parmaklıklara bulaştı adın
Pastan kangren oldu sol yanım
Bak hala sızlıyor başım
Ben hep
Anadan üryan yalnızım


Şu kapıları aç gardiyan!
Başıma anlamını bilmediğim bir ağrı yüklendi yine
Yüzümde gerilen acıdan bir kalkan
Soluğum da hiç çözülmeyecek kördüğüm
Ve ızdırap denizinde boğuluyor cesedim


...
İkindi öncesi vurgun yemiş gibiyim
Söyle:
Selâm yetişir mi?
Ecelden önce
İftar vaktine?
...