23
Yorum
58
Beğeni
5,0
Puan
4175
Okunma


...
o zamanlar bende üç gül açardı
heyamol güller...
başımda yedi renkli kuşlar kanat çırpardı
ve hiç gülmezdi onlar...
o zamanlar bende üç gül açardı
pembeydi yanaklarına eş değer
kırmızıydı daha yeni açmaya başlayan leb-i gonca
sarıydı saçların gibi kusursuz ve başaklar gibi rüzgarda dövülen
heyamol gülleri sarkardı taş duvarlardan
yaprakları seyrek seyrek
gülüşü içten, sıcak, çocuk saflığında
kirpikleri mısra mısra
dokunurdu aydınlıktan karanlığa
başımda yedi renkli kuşlar kanat çırpardı
her biri başka bir coğrafyanın köyünden gelme
her birinin bir hikayesi vardı
sürü sürü kardeşi
sürü sürü isimlerini yazardı bulutlar
ve hiç gülmezlerdi onlar...
ayaklarında prangalar siyahtı
yüzlerine bakan yüzler (!) siyahtı
ağıtlar doldurmuştu kulaklarını
bin yıl konuşmadan sustular
kapattılar gözlerini
nihayet öldü gürcü kuşları
...
5.0
100% (48)