Beyrut sokaklarındayım,
Ardıma bıraktığım karanlık bir gölge
Ay doğar mı bilmiyorum;
Taş yapıtlar arasında
Sevdiğim kalmış param parça,
Oradan uçtum bir anda
Tarihin ağıtlarının gömülü
Göz pınarlarının çağladığı
İnsanlığın başşehri
Habibi Necar’ın yeri
Asinin asileştiği bazen çocuklaştığı
Taş köprü üstünde yolun sağındaki
Altın sarısı bol şekerli künefenin
Antakya’dır memleketi,
Ben de orada buldum ansızın kendimi,...
Antakya’nın neresini anlatayım ki
Yüreğinin tüm derinlikleri
Aşkların ve acıların izdivac yeri
Tarihin akışını bilen her kişi
Buradaki samimi muhabbeti
Sabahlara kadar anlatsa da bitiremez ki,
Bu şehrin şimdi her yanı yangın yeri;
Oradan çıktım çıkalı,
Vücudum başka yerde olsa da
Ruhum hep orada sanki,
Nasıl anlatırım ilk satırlarımı
Mendile sarıp Asiye bıraktığım aşkımı,
İlk aşkım orada filizlendi
Uçup gitsemde memleketler aşırı
Asiye bıraktığım aşkımın tek satırını
Vallahi dünyayı bağışlasalar da
Asla satmam gönlümde taşıdığım,
Hiç eskimeyen sularda daim yüzen,
Çocuksu sevdamın bir tek anını....
Bu şehrin temeli benim aşkımla karıldı,
Ondandır işte bu şehrin diğer adı,
Kimsenin bilmediği aşk mektebi...
Saat:19.20-19.51
23.07.2012
Çengelköy/İST
EROL KEKEÇ