10
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
1420
Okunma

Saygıdeğer Yazar ((Seçil Nimet)) in LAL isimli yaşanmış kaleme alınmış bir öyküsünden esinlenme oldu. Kadrajına aldığı çocuk hayatta.Şiirde yer alan kurguda olsa her gün yaşanan olaylardır...
Bu arada çoğunun görmezden geldiği çocukları o görebildiği için ((Seçil Nimet))e teşekkürler...
Sallanırken salıncağındaki insanlık
Büyütüldü masumiyet
Gülüşlerindeki çocukların ellerinde
Suskundular insanlar kadar sokaklar
Yazdılar yazgılarını manşetlerden uzak
Çamurlu parmaklarla çizdiler kendi resimlerini
Öldüler umut kelebekleri lambalara çarptığında
Sustular çığlığındaki dudakları büzüşük
Bağırdılar sessiz kimsesizliklere
Soğuk uykusuzdu kan kusan gece
Bekçiler kaldırırdı üstündeki kartonları
Birde kağıt toplayan çöpçüler
Kar topu tutacak kadar küçüktü elleri
Onlar kozasında ölmeden doğanlar
Birkaçı az önce çöpten ekmek topladılar
Hatırlayamazken doğdukları yeri karınlarını doyurdular
Çektiler üşümemek için tinerleri
Ucuzdu tinerin derin uykusu
Onlar hariç bilmedi kimse gerisini
Uyuşturulması gerekir bazı acıların
Acı hatıralardan en azından daha iyiydi
Ya da soğuğun kar düşen koynunda uyumaktan
Sustular ,oynadılar, üşüyerek uyudular
Anlatmadılar kimselere gördükleri düşlerini..
Kirliydi elbiseleri solgundu yüzleri
Onlar ip, diğerleri çamurlu çağlarını atladılar
Tebessümlerinden korktular, geçtiler yanlarından
Sallandı masumiyet dar ağaçlı geniş caddelerde
Kadın bir fotoğrafçının kadrajında kaldı biri
Adı Lal oldu sustular
Konuşmaktan yoruldu gözleri
Çok şey dinledi onun gözlerindeki çizgilerden fotoğrafcı
Sabah iki satırlık bir manşette
İnsanlar üç saniyeliğine okudu
Dalarken magazinlere
Dünkü tinerci sokak donarak uyumuştu sokağındaki evinde…
5.0
100% (9)