Anlamak yormuyor beni,anlamaya çalıştıklarım kadar,
Tek heceli bir can’ın iki heceli yaşama tutsak oluşu gibi,
Sevmek yormuyor beni,sevmeye çalıştıklarım kadar,
Bir yüreğim var...
Yetmiyor güvenmeye,sevmeye,kandırılmaya,
Yetişemiyor,
Biliyor ne kadar çırpınsa o kadar kısalır ömrü...
Biliyor;bir can taşıyor...


Kurduğu hayaller önüme yol olup seriliyor,
Tutamadığım her bir sözün kendime kefareti büyük.
Önce kendimden geçmem lazım bu yolu...
Yol ki can’dan büyük...
Canana sığmıyor...


İnanmak yormuyor beni,inanmaya çalıştıklarım kadar,
Gözlerin sulanmaktan çok yanmaya meyili gibi...
Susmak yormuyor beni,susmaya çalıştıklarım kadar,
Yara açılınca derininden kapanmıyor ki öyle kolay,
Ağlamak fazla ciddi bir eylem,
Ağlayabilmek fazla sanatkar...


Bıraktığı pişmanlık önüme yol olup seriliyor,
Gitsem bir türlü,kaçışı fazla cesur,
Önce bitirmem gerek içimdeki hesabı,
Dindirmem gerek gönlümdeki yağmuru,
Susturmam gerek içimdeki doğruyu,
Yanlışlar zaten yolumda kurulu;
Yol ki can’dan ayrı,
Canana varamıyor...