Hepimiz,
Kendi karanlıklarımızın
Gölgesiyiz aslında

Acı çekmenin tanımı yok
İtiraf edilmiyor işte
Kimse farkında değil
Ne kadar mutsuz olduğunun
Ve kimse bilmez
Ne kadar mutsuz olduğumu

Eski dilde yazılmış bir kitabım
Anlaşılması zor değil aslında
Yalnızca sözcüklerim unutulmuş

Acıyor yaralarım içten içe
Eksik yerlerim kanıyor
Bağırmak istiyorum
Sesim duyulmuyor

Anlamımı arıyorum ben
Yırtılmış bütün sözlükler
Ve eksik, içinde ben olan sayfa

’Hayat senin boyama kitabın’ diyorlar
’Ne renk boyayacağına sen karar ver’
Dökülmüş tüm boyalarım
Tortusu kalmış dibinde yılların
Fırçalarım kırık, boyayamıyorum

Neyi tutsam, elimde kalıyor parçaları
Karanlık gecelerde yıldızlarım kayıp
Acı bir tat ağzımda
Gözyaşlarımla yıkanmış günahlarım
Adak mumu gibi eriyorum git gide

Neresindeyim zamanın?
Hangi mekan durağım?
Güneşin ilk ışıklarında yağan çiy
Yorgun denizlerde dalga
Ufuklarda bir deli rüzgar gibi eserken
Anlamımı arıyorum ben