EZBER BOZAN BİR AŞK

Nice umutlarla büyütmüştüm
Saksıda nadide bir çiçekti aşk
Yoktu eşi, benzeri
Ölümdü
Her yaprağına yazılan ferman

Elimde bir alfabe şimdi
Harflerini sökemedim
Dilimde bir şarkı makamını unuttuğum
Defterime hüzün yağıyor yağmur yerine

Ezber bozan bir gökkuşağı
Siyah mı siyah
Esrik bir kahkaha çınlıyor şimşek yerine
Söndürmüyor ateşten duyguları
Tipi, fırtına, bora…

Ömrümün en derin düşüydü
En anlamlı hayali
Kırıldı en beklenmedik anda
En beklenmedik yerinden

Kırılgan bir zamandayım şimdi
Yürek kırık
Umut kırık
Sevgi kırık
Aşk kırık

Kırdımsa eğer
Kırılıp bin parçaya bölünsün her şey

Kimse görmedi, kimse duymadı
Ezber bozan bir aşkın
Ayak izleriydi
Gülün yaprağında, denizin kumunda
Kadehte kalan son dudak izleriydi
Silinmeyen
Silinemeyen
Silinmeyecek olan…