Bir başlasam biliyorum
Biliyorum sonu gelecek
Akarsuyun denize kavuştuğu gibi
Tomurcuk bir gülün açılması gibi
Kaderin yeniden yazılması gibi…

Bir başlasam sonu gelecek biliyorum
Eteklerimde hazan renkli yapraklar
Ceplerimde son yaz güneşi
Çakıl taşları ayaklarıma batarken
Sonsuzluğa yürümek gibi…

Nasıl geçti sıcaklığıyla bizi boğan yaz günleri
Susuz kentin su savaşı yapan çocukları
Bir çocuğun gözlerinin neresinde gizlidir hüzün…

Bir başlasam biliyorum sonu gelecek
Çizebilsem umutlarımdan resimleri
Ve silebilsem çarpık kentleşmenin izlerini
Her köşe başında infaz edilirken bir aşk
Ve her dakika köprüden intihar ederken umutlar
Kimin aklındadır taksitle alınan zamansız tatiller

Bir eylül daha çalarken kapımı
Nasıl gizlerim saçlarımda hüzün dalgalarını
Gözlerimde nadasa bırakılmış çorak toprakların çatlakları
Ellerim yağmur duasında
Biraz umut, biraz aydınlık, bir tutam sevinç
Hadi yağ ne olur
Başımın üzerinde dönüp duran
Merhametsiz kara kapkara bulutlar

Her bahar umut ekerim
Hasat beklerim yaz sonunda
Ellerimde nasırlar, gözlerim ufuklarda
Zamansız göçer göçmen kuşlar
Kanatlarında yüreğin en ağır yükü
Ha düştü ha düşecek yıldırımlar
Çelişkiler dünyasında
Esrik bir kahkahadır umudun adı
Umarsız başlar nerden bilsin
Umut ekip düş kırıklığı biçmenin acısını

Bir başlasam sonu gelecek biliyorum
Açlığın, sefaletin romanı
Kıraç köy topraklarının berekete gebeliği
Bir başlasa direniş, bir başlasa uğraş
Kader yeniden yazılacak
Sonu gelecek kara yazıların

Her şeyin bir sonu var biliyorum
Faili meçhul hayallerin
Avuçlarımda bıraktığı izler
Tuzlu gözyaşlarının yanaklarımda açtığı oyuklar
Bir gün elbet bir gün
Dikensiz gül dalında asılı
Beyaz bir mendil gibi
Ama ipekten
Ama ketenden
Ama basmadan, patiskadan
Ama beyaz bembeyaz
Ve yumuşacık
Bir anne eli şefkatinde
Silinecekler….