Beynimin kristal tuğlalı bentlerinden yansıyor
İnsan çölü görüntüleri



Kum

Sarı ve sıcak




Hayallerim sarkıyor
Tekrar tekrar kurgulanan belgeselleri izleme vakti

Tanrının şoförüyle aramızda fark var
O inanç işçiliğini tercih etti




Ben kutsallarıma renksizim
Ölümümü emredeceğim




Uzak yıkımlarda bulutlar var Metin Ağabey
Fosforunu yemiş balıklar yukarı düşer biliyorsun
Tanrıya ekilen en eğri başak zihnin
Kambursun


Kardan gecekondularda fantezidir sıcaklar
Kini ve aşkı
Harmanladıkça utanç büyüyor

Doğuya çevirmiyorsun artık yüzünü görüyorsun
Güneş batıda








İyelik ekine muhtaç zihinlerin körelttiği coğrafyamızda
Medcezir manzaralı kadersizlikler resmedilmiş
İsyan edenlere saygı unutulmuş
Ununa süt katılsa da hamur çatlıyor Cömert Babam



Yaşam buruğu yanınla çiçekleri sula
Ellerin bir dalga yüksekliğinde bana
Umuduna yelken açıyorum
Adınla söndürüyorum eski yaşımı sen de biliyorsun

Varolmak adına





Efsunlu bahçelerine giriyorum evrenin
Bir elma çalmak niyetiyle
Sağ elsiz olmak pahasına


Umut elmalarını aşırıyorum
Hepimiz için






Bu kenti terk ettiğimi yüreğinizden geçerken
İstiklal göklerdeydi dünya yuvarlak derken fark ettim
Meyve veren ağaç taşlanıyordu bilirdim de
Makiler niye taşlanırdı babalar



Siz şimdi birer tohum olun
Bin yıl sonra bir ağaç olun


Taşlamaya başlasın çocuklar sizi





































...