sevinçle uçurtma yapar
göğe çekerdim tebessümle
gezinirdi semada Devr-i alem’i
yanıbaşımda sen mavi, masmavi bakardın
herşey bir yana biz çürümemiş kemiklerdik
acıları henüz doğmamış geleceğin saf güzelliği..

Feri kesildi dizlerimin
ışıklarını kapadı gökyüzü
şiirler geçti hicret eder gibi; güz mevsimi:
Gözbebeklerimi titreterek


bir doğuşa müjde sunup
esmeye başladı yorgun yalnızlığım; yaralı diyarlara
sükutun rengi saçlarımın üzerinden kızıla taşındılar
sesimde kuşların cıvıltısı düşlerimi öptüler
-dur gitme- sen gidende;
ömür kapısı aralandı sandım imgeler selama durdu
birazdan, henüz: Mihrabına kurban olacaktı gönül


Ay ve yıldızları cemreledim rüzgârın ulaşamadığı koya
billurdan me’vâ sularına kırılırken uygun geceler
kanatlarım sana açılacak:
âh’ım duyulacaktı yâr : Duydun mu -yanına varmıştır yüreğim-


kalp atışımı hisset sevgili beyhûde yorulmuştu; aşk vurdu ellerime
çığlığım tazeleyerek kendini yağmaya başladı
yüzümü unuttuğum toprağın göğsüne


seni çağırmadım yâr -gelme-
beyaz entariyi martılara giydir
ölüm dönelsin başucumda
gidişin sevdaya eski zaman olsun


omuzumda uzarken gölgem
ardım sıra alıp gideyim bu şehri bütün kapılarıyla
soyunup ehramımı; bozayım matemi aynalardan geçerek


biz çürümemiş kaburgaydık; gövdemizden can düştü
anka sürüsüne kara çaldılar; bölündük ağıtlara
uyluklarımızda gizlendi o mânâ; kurudu çoşkuyla dallarımız
ölüme adadık dudağımızda ki sevgi sözcüklerini


sakladık sonsuzluğa bu aşkla benliğimizi
hür yazgıya açılsa gözlerimiz her şafak
çağırılsa ruhlarımız hududundan içeri
nereye düşüş nereye yürüyüş! -bilelim yâr-


mezuralarla ölçelim sevgimizin tarihini
öldükten sonra kim ölecek kim dirilecek! -görelim-
uçurtmam sonra vursun masum kıyılara
-ihtiramla- savruluruz dört bir yana
ellerimden gün/eş düşer yâr; -güneş-