Ve serserinin biri öpüyor boynumu
Boynum ki nasıl tenha
Nasıl sessiz
Kocaman bir çukur şimdi boynum
Koşulsuz içine düştükleri
Az yukarıda dudaklarım
Biraz aşağıda göğüslerim
Kanaması az önce durdu gözlerimin



Açılan pencereden uzatıyorum başımı
Ağırlığına denk bir ağrı rüzgara karışıyor
Rüzgar tenimle barışıyor
Ürperiyorum



Sorunsuz öykü bu
İsimsiz kahramanı
Sahipsiz mekânları var
Hiçbir yolun çıkmadığı kimsesiz şehirler
Ve açmayan çiçekler



Sesi kısılmış tanrıların
Ertelemişler güzel günleri
Gülümser yüzleri
Komik öyküleri



Küçük bir çocuk gelmiş
Sapanla vurmuş onları
Yaraları o yüzden büyük
O yüzden aksıyor ayakları
Kimsenin görmediği yüzlerine boyalar sürüyorlar
Tanınmamak için
Boyalar akıyor içimize
İçimiz tuval
Bin bir resim çiziyoruz üzerine
Kimse görmüyor



“herkes göründüğü kadar” diyor boynumu öpen adam
Ve düşüyor boynumdaki çukura
İçimde kötü adamlar birikiyor
Kötü ve kılıksız
Şarkıları ritimsiz



Uzak yerler büyüyor gözümde
Uzak ve yabancı
Seslerin devrimi var kulaklarımda
Üst üste binmiş
Üst üste giyinmiş sesler
Uyumayan insanların sabahı olmaz
Gecesi olmadığı gibi
Zaman hep aynı yere işler
Hep gözlerine birikip öfke
Hep gözlerine birikir hüzün
Kimse görmez



Bakmazlar çünkü
Baktıklarını görmezler
Kurulu saat gibidir onlar
Kimin kurduğunu bilmeden kuruldukları zamana yürürler



Sevişmek
Sevmenin gayrı meşru çocuğu
Hep akılda
Hep uzak
Tenine yasak koyanın büyüttüğü özlem
Tenine yasak konanın büyüttüğü özleme denk değil mi
Meleklerin istilasına uğramış bir mekan
Yasak tenlerin sunduğu şenlik gibi
Aforoz ederek bütün sevmelerimi
Sevişmeye geldim seninle
Bir kez daha boynumdan öp beni



Öp ki acısın canı
Öp ki intikam ateşi sarsın içimi
Öp ki o ateşle yansın tanrılar
Tanrıyı tutan eller yansın
Konuşan diller
Özlem ateşi değil bu
Yalancı ateş
Kandıran ateş



Öptüğün yerde yanık izleri üşüsün
Yeniden öp üşüyen yerleri
Yansın
Yansın ki sadece kendine sığınabilsin insanlar




Sevgi Dündar 22haziran2012




Çalışmama ses olan sevgili Seyide Cinaloğlu Doyran arkadaşıma sonsuz teşekkürlerimle...