Ellerini yıkadı ve alnına koydu
Kanlı bir sabaha uyanıyordu insanlar
Uzak diyarların
Uzak iklimlerin
Uzak yalnızlıkların sınavıydı bu
Kuş uykusundan kış uykusuna dalan bir dünya
Ve dağın arkası
Gölgesi hep üşütüyor insancıkları
Çocukların nefesinde korkulu düş
Ellerinde sıska gülüş
Kadın doğurmakla meşgul
Çocuk ölmekle
İnsanoğlu bu arada gidip gelmekte
Yavuklunun koynundan hayatı çalmak gibi
Tanrının gözüne soka soka
Başlattık bu eylemi
Aldanmayın kelimelerin dağınıklığına
Her şey çok basit aslında
Kapatırken kapıları
Başlar o sessiz tören
Olmaz ne gören ne de bilen




Tanrının evlatları
Çoğu aşkın cellatları
Çığlıkların aktığı bu soğuk ırmak
Acıların donduğu bu kanamalı sokak
Kimin bu kesilen baş
Kimin bu toprak
Şahadetin üşüdüğü bu ölümler kimin
Bu bahisler
Bu akıl oyunları
Nerede duruyor yemin
Az önce saçlarını taradı yerde yatan şu gelin




Ellerini yıkadı ve alnına koydu
Tüm insanlar yürüyordu
En çok çocuklar yutuyordu rüzgarı
Ellerine dokunan üşümüş kar kanla buluşuyordu
Oysa onları kan tutuyordu
Bu bir oyundu
Portakalı soydu
Başucuna koydu
O bir masal uydurdu
Odur budur hiçbir masala inanmadı çocuklar
Çocuklar
Yağmur yüklü bulutlar





Sevgi Dündar/ocak2013



Çalışmama ses olan sevgili Seyide Cinaloğlu Doyran arkadaşıma sonsuz teşekkürlerimle...