Ah zaman
Kibrit çakımlarında biriken
Yanık ağızlı kadınlar toplamıyım
Hüznümde taşra masumiyeti
Deli kanım inadına saldırgan



Hava sisli
Bir türkünün kıyısına düşmüşüm
Bütün kadınların yarasını deşmişim
Saçlarımda çam kokusu
Başımda kavak yeli
Yüzüme vurmuş sevda meseli



Sessiz miydik
Kimsesiz miydik
Bağlanmış dilimizde ölüm nefesi miydik
Kim koşar bizi
Kim ağlar
Kim sever iç haznelerinde
Gül düşer
Gün döner
Ölüm üşür ateşimizde



Karanlığı tepeleme içimize doldurup
Aydınlığa yürüyen bileklerimiz nerde
Tenimizde tutuklanan ten kokuları
Gözlerimizde uyuyan kuş uykuları
Hangi serçenin yüreğinde



Rüzgarın terkisinde sevda koşukluğumuz
Denizin mavisinde kadın diriliğimiz
Toprağın kokusunda bereketimiz
Ateşe saldılar bizi
Buza çaldılar
Sönmedi sevda alevimiz
Külümüzde çoğaldık
Yeniden yaktık
Yeniden yandık



Kısırlaşan ellerime düştü kadın umutlar
Yakamda antik çağdan kalma aşk çiçekleri
Dağlarıma dayanırken insanlar
Dallarıma
Her kırılmada yeni bir sürgün
Sesimi özleyen adını söylüyorum
Adın
Kadar
Özgürüm





sevgi dündar/28kasım2012