14
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
1182
Okunma

Aklımın insan işgaline uğradığı vakitlerde, geçmişten kalan suskun bir hikaye..
Suskun çığlığımı haykırmaya çalışırken
Zorlu bir savaşın, suskun cesetleri gibi
Kalabalıkların arasında
Sessiz bir haykırış
Yutkunduğum harfler
Dizilir dudak arasına
Gök kubben minaresinde
Naralar atan çığlık
Bağırıyorum ama duyulmuyor
Gür ve tok bir sesle
Vurulmuş tüm duygular içimde
Boğazımda düğümlenir tüm sözler
Bir değil dünyanın derdi bin bir
Kapalı kutu içinde yaşamaya
Hangi insan dayanır
Korkular gün gün büyür
Sevinçler beton bir duvar gibi korur, korkuları
Gecesi gündüzü bilinmez
Karmaşaya bulanmış günlerin
Vurgun yemişten beterdir
Zorluklara direnerek yaşamak
Bitmez hayattaki sonsuz savaş
Tükenmeye yüz tutmuş umutlar
İçerdedir
Derinlerde, kapanmaz yaralar
Ve
Başlar yine içimde suskun çığlıklar
s.c
5.0
95% (21)
4.0
5% (1)