uzun kış gecelerine benzer sana gelişim..
ne vakit sarılmaya kalksam,
sokulur aramıza üşüyen tüm çocuklar.
avuçlarını öptükçe,
gülüşleri düşer gamzeme..
istersen,
tenimden havalanan kuşları
tanık tutabilirim..

bak, yine aşk’ın ilk şarkısını dinliyorum gözlerinden,
dostluğun ilişiyor hücrelerime..
sana söylemiş miydim;
tam da bu vakitler,
tüm ezgilere meydan okur ruhum..
ansızın,
soluğumuza karışır kederli insanlar.
yüzüne en korkusuz buselerimden bir demet,
derken;
büyür insanlığım, adımlarında
ve ben kendimi sevmeyi,
ilk sende öğrenirim bir kez daha..

sahi, düşünüyorum da
sana geldiğim her sayfa bahara gebe bir düş gibi..
ön sözünde yürek sızım,
ortasında hasretim,
finali ise adeta şiir aşkı’m..

ahh canımın içi..
uzun kış gecelerine benzer sana gelişim,
ne vakit sarılmaya kalksam,
sokulur aramıza kaybettiğimiz yıllar..
istersen,
tanık tutabilirim mevsimleri
bir de gözlerini..

yağmuru yazabilme yetim olsaydı, isminden çalardım tüm harfleri...