henüz unutmamışken eski baharların ılık pembe nefesini
efkarımı susatan eylül var gözlerinde, sessiz ve derin
şimdi sen, yüzünü kaldırıp bana baksan
ufak bir intiharı yaşasa gözlerimiz, sonrası hep aşk
haziran bu sefer kararlı, inan zor değil ölmek

şehirlerden öğrenmişiz, yenilgilerimizi ıssız kaldırımlara bırakmayı
kulağımıza merasimle üflenmiş dünyanın karanlığı
siyah önlüklü, beyaz yakalı çocukluğumuza öğütlenmiş
çöplüğünü beğenmeyen rededermiş Tanrıyı



kurgusu boşaltılmış mevsimlerden geçtik
sesten koptuk
bir baş dönmesi, mide bulantısı
sonra sustuk
çok uzun sustuk
ortak dilimiz anlatamıyor adı konmamış yalnızlığı
sakın ısırma bu elmayı, yasak
mavi kanatlı kelebeği düşlemek
aklımız kayar aman ha uçurtmalara
rüzgarla sevişmekten bile korkutmuşlar
tozlu bir kitaplıkta kalmış
salkım söğüt sevdalar

çöpünü dökelim kalabalığın
kim kimin nefretiyse
çareler tartışsın kahvehanelerde
çocukları alıp
biz gidelim cennetin kapısına


mevsimlerden mevsimelere süzülür
ateş dağında ısırgan otunda dağlanır
derman deresi suyla söyleşiriz
geçmişle gelecek barışsın, iyi ki yanmışız
önemli olan her şeyi yeniden aşka dönüştürmek
haziran bu sefer kararlı, inan zor değil ölmek


yeni bir yaza merhaba diyebiliriz
güz çölü kederlerler titreyip tin sökümüne geçmiş
özgürlüğü özleyenler
deniz gibi uyanmış
şimdi sen, yüzünü kaldırıp bana baksan
kanat seslerini duyarsın gülüşümde...