dün çok fena ölüyordum elimde tükenmek üzere olan bir kalemle ıhlamur ağacının altında mezarımı kazıyordum ezan okununca korktum kaçtım ;))

Arabanın lastiği patladı isletme de patlak olunca yol yardımını beklerken ses kayıt cihazının yanımda olduğunu fark ettim ben bile şaşırdım kuşlar da benimle birlikte şiir okudu , çığlık çığlığa sanki dile geldiler gel artık çilek kokulu diye :(

Her neyse duygusallığa gerek yok sizlerle paylaşmak istedim idare edin artık araba sesleri de karışmış seslendirmeye... Alttaki şiir de anlayana oyun oynamadığımın anlaşılması dileği ile...







Gözlerim yanıp kavrulsa da
Seni yazmaktan usanmıyorum
Yazdıkça seni yaşıyorum.
Sevişiyoruz, el ele oluyoruz
Ateşimiz sönmüyor sevdikçe
Birden evleniyoruz bile…

Ankara’da kitabevi açıyoruz
Doğum da elini tutuyorum
Gözlerinin içine bakarken
Senin gibi güzel bir kızımız oluyor,
Bahçeli evimizde sevgimizle büyüyor
Hanımeli çiçeklerimize dolaşıp
Papatyaları koparmadan,öpüp okşuyor
Itır çiçekleri kokusun’da koşuyor sağa sola

Ah meleğim ah..!
Yazarken her şey oluyor da
Sen susunca çok korkuyorum,
“Yazdıkların yalan” diyorsun sanki
Gerçeğe mahkum oluyorum
Mahkum olmadan anlayamazmısın?
Tek derdimin sevmek olduğunu...

Anlatma n’olur,olurda konuşursan
Canımı yakma bu dağlarda
Canlar bir bir toprağa düştükçe
Sana ölüm yakışır deme

“Seninim” seni bekliyorum

Üzülme fırtınalar geçer geçmez
Kavuşacağız,sabretmeliyiz
Kan kokusu alma,acılı dizeler yazma
Bebekleri,akan ırmakları,mavileri
Limanları bana koşacağın yolları

En derindeki hislerini
Bebeğimizi,bizi yaz artık desen
Bir ömür yazarımda,merak etme
Bir ömür bitiremem,
Yeterki; hercai menekşem yeterki,
Sen gel artık bitsin bu çile de...




Alper Tunga KARAKOÇ