Alper Can, Güzel Yeğenim,

Dün geceden beri yorumuma uzun uzun yazdığın cevabını okuyup duruyorum. Birkaç kere okudum ve cevap vermekten de zorlanıyorum. Neden dersen, bütün alemi ve alemi cihanı yüreğimde ve beynimde dolaştırıp, şöyle bir seyre dalıyorum, yazdıklarınla bağdaştırmaya çalışıyorum. Temenni ederim ki, şu sanal alemde karşılıklı olarak bir yanılgıya düşmeyiz. Çünkü, sen nasıl yüreği ve karekteri tam insan olan bir davranış ve duygu ile yazıyor ve kendini de beyan ediyorsan, al benden de o kadar ve belki de daha fazlası...Senin ve kendimin kişilik yapısında bir kuşkum yok. Yalnız, elimizi uzattığımız ve yüreğimizi sunduğumuz kimseler, bizim bu ensanteremizi bozuyorlar ve bizim gibilerini bayağı da zora ve dağılmalara gark ediyorlar. Bu halde aynen senin, önce içtiğin suyun berrak ve tadı hoş iken, daha sonrasının kaynak ve pınarın gözesi olmasına rağmen çer çöple dolu olması ve bir türlü temize kavuşmaması gibi hale benziyor. Yani, artık kaynaklar da, gözeler de, güvendiklerimiz de ve sevmeye çalışıp, aşık olduklarımız da ve hatta dediğin gibi yüzü berrak olanlar da, aynen kendi ellerinle yok edip, bir gün beklettikten sonra kokmaya hatta domuz leşi gibi kokmaya başlamasından, bizleri de kendi içlerine çekerek, kendilerine benzetmeye çalışıyorlar. Hani hatırlarsın belki ; Şener Şen'in bir filminde, <<Namussuz namusluyumuş>> diyor veya benim bir şiirimde <<Namussuzlar, namuslulara namussuz demese>> dediğim gibi.İşte böyle bir alem var ve herkes gayri meşruluğun, yalan dolanın, vurgunculuğun ve hakları gasbetmenin, kendi kesesini doldurmanın peşinde. Seni, beni ve yoksulu, fakiri fukarayı düşünen hiç kimse yok artık.
Elbette bütün bu nedenlerle bizleri, yaratana şükretmeliyiz ki, akılların almadığı belalardan, şerlerden, bu yazdıklarımız musibetlerden bizleri korusun ve hiç mi hiç kimselere muhtaç etmesin. Yalnız, şükretmeden etmeye farklarında olduğunu görmek lazım güzel Alper. Çoğu zaman bu kendini bilmezler ve sadece kendi nefsini ve çıkarlarını düşünenler, bizlere, şükretmeyi yeğliyorlar, akebinden de fırsattan istifade malı götürüyorlar. Bizler, bir lokma ekmek için şükürle meşgulken, onlar, pastanın hepsini de yalayıp yutuyorlar... Bir atasözü daha var. <<Söz gümüşse, sükut altındır>> gibi. Kendileri konuşuyor, kendileri karar veriyor, kendileri malı götürüyor ve bizlere de susmak düşüyor. Sorarım şimdi, bunun kabul edilebilecek bir tarafı var mı?
Tabii ki, yaşadığımız müddetçe kimselere muhtaç olmamak için, çalışıp kazandıklarımızdan bir bölümünün <<Ak akçe kara gün içindir>> sözüyle muhafaza edilmesinde her zaman fayda vardır. Ama hiçbir zaman yaşantımıza, beslenmemize, giyim kuşamlarımıza zarar vermeden olmalıdır bu tutumluluk. Cimrilik ve nekeslik, tasvip edilecek hal değildir.
Hayırlı bir haber alıp, dualarının kabul olmasına en az senin kadar ben de sevindim. Dilerim ki, o bambaşka bir hayata atılıyorum demen, bütün isteklerinin, muradlarının ve hayallerinin gönlünden geçirdiğin gibi olmasına dalalettir.
Her iki bölümde de yazdıklarında çok anlamlı ve ibret alıcı sözler ve deyimler var. Bir insanın içinde ve yüreğinde duyduğu sevgi temiz ve berrak, özverili olmalıdır. Çıkardan ve hileden, yapmacıkdan uzak olmalıdır. Yani, insan sevdi mi, ruhuyla bütün benliği ile sevmelidir. Lakin, seviyormuş gibi gözüküp de, aklı fikri maddiyatta olanlar, sonun da illa ki, hüsrana uğrayacaklardır. Sevgi, önce insanın kendisini sevmesiyle başlar. kendinden hoşnut olmayanlar, kendini birşey sanmayanlar ve sevmeyenler, hem huzursuz ve hem de kıskanç olurlar ve hiç kimseyi sevmezler ve hatta sevenlerin de aralarını bozmaya çalışırlar. Sen, sana iyilik yapanı da sev, kötülük yapanı da sev. Çünkü sen, sevgi insanısın ve senin sevgi şiarın taaa ulviyetten beri sana nişan olmuştur. Ha evet, bazen ve bazıları, anlayışlı davranmayı, edepli davranmayı, sevgili ve saygılı davranmayı saflık ve sözüm ona enayilik sayarlar. Bilmezler ki, kendi içlerindeki hasetlik ve kurt, kin , garez kendilerini yeyip bitirecektir. Takma kafana, sen yoluna devam et...

Sanırım çok yoruldum diyorsun. Bildiğim kadarıyla sen daha çok gençsin. Hatta çalıştığın alan sana daha fazla dinamiklik kazandırmış ve neyi, nasıl ve nerede yapacağını iyi bilmektesindir. Onun için, Ortaokul Müdürümün benim hatıra defterime taa 62 lerde yazdığı ve hiç unutmadığım bir sözü vardır.<<Halife, medeniyeti çok çalışanlar tesisetmişlerdir. Çok çalış çok çalış çok çalış>> demiştir. Yorulma, sen de çok çalış ki, <<belki de benim için yeniden doğmak gibi birşey>> dediğine her yönünle kavuşup, muradlarına erebilesin tamam mı Alper'ciğim.
Kısa bir zamanda Almanya'ya/ Köln'e geleceğini ve uzak olmasına rağmen Berlin'e de gelebileceğini, beni ziyaret etmek istediğini söylüyorsun ve hatta ölmeden önce ve Allah izin verirse , adıma bir şiir yazacağını ifade ediyorsun. Bütün bunlara ne kadar sevindiğimi ve memnun olduğumu anlatamam. Lakin, ölümden bahsetmen hoşuma gitmedi. Allah gecinden versin. Önümüzde daha kocaman bir hayat var ve Cenab-ı Allah cümlemize sağlık ve uzun ömürler versin. Geldiğinde kapımız herzaman açıktır. Hoş geldin safalar getirdin. Başımızın üstünde yerin vardır. Dilerim ki, bu gelmen bizim izin zamanımıza rastlamasın. Eğer kısmet olursa, biz de bu ayın sonu veya Temmuzun ortalarına doğru Türkiye'de ve Ankara'da olmak istiyoruz. Tabii ki, bir mani keder olmazsa sevgili Alper'ciğim.
Herşeylerin gönlünce olmasını, yüreğinin hep sevgiyle dolu olmasını ve insanlık yolundaki bütün engellerin yok olmasını, sağlık, mutluluk ve huzur dolu bir yaşam dileyerek, en içten sevgilerimle gözlerinden öperim.

Dostça sevgilerim, muhabbetlerim ve selamlarımla tekrar gözlerinden öpüyorum... Hoşça kal...
HALİFE TATAR

Bilgisayarın klavyesi bozuldu format atacağım yapamazsam yaptıracağım umarım telefondan yazabilirim...


Kalbden kalbe yol vardır derler anladımki ruhu maddiyata tapan kalble aşka yanan kalb ile bu yolun sonu görünmüyor...


Bugün o cesedin taptığı şahin eti olan varlığın bir dönem öncesi o şahin etinin istemeden maceralarına kulak misafiri oldum anladım anladım ki, herkes hakettiğini buluyor bu yalan dünyada...


kendimi önemsemiyorum kesinlikle , fakat artık kendimin değerli bir insan olduğunu hissetmeye başladım... İnsanı iyi kötü ayırt etmeden sevdiğim için benim de sevilmek hakkım olduğunu düşünüyorum iyi niyetimin salaklıkla adlandırılmasına bundan sonra müsade etmeyeceğim...


sanırım çok yoruldum :(((


Kısa bir zaman da Almanya'ya geleceğim, Köln ile Berlin arası çok uzak fakat Allah izin verirse sizi mutlaka ziyaret etmek istiyorum... Ve ölmeden son nefesi vermeden Rabbim izin verirse size bir şiir yazmak istiyorum...


Yazmak bana artık iyi gelmiyor çok değerli büyüğüm :(


Her daim yürekten sevgi ve saygılarımla Halife abicim....

Halife abicim öncelikle şunu belirteyim her daim yürekten en derin sevgi ve saygılarımla ellerinizden öpüyorum...

Biraz kendimden bahsedeyim size değerli yorumunuz için de ayrıca çok çok teşekkür ederim... Her insan yazdığı gibi olamaz fakat ben inanın anladımki yazdılarımı yansıtıyorum...

Sağlıklı ve hali vaktinde bir insan olduğum için Allah'a şükrü dilimden düşürmüyorum hiç bir zaman ve kalbimde yanlışa yer yok...


gayet tutarlı, anlayışlı, sevgi dolu, koşulsuz seven, kendiyle barışık, özgüveni tam olan bir insanım , bazen insanları kendim gibi sanıyorum bu zamana kadar kimseyi kandırmadım beni kandırmasına müsade etmedim diyemem ettim çünkü belki anlar bu dünyada yalanla bir yere varıllamayacağını kendi anlasın diye... Bu bekleme esnasında kendimi manevi olarak çok yıprattım...


Bundan sonra yazdığım şiirlerimi özel olarak ne düşündüğümü mesajla yollamayı düşünüyorum beni çok dikkatli okumanız beni çok aşırı mutlu ediyor...


Bu şiire gelince dün gece sabaha kadar gözlerim de hep yer yer damla damlalar dudağıma süzüldü... Kendimi bir pınarın suyunun ilk çıktığı yerde buldum içtiğim su o kadar hoştu ve ruhumu serinletmiştiki anlatamam... Yavaş yavaş yürüdüğümde tekrar susadım eğildim su içmeye pınarın ortasına doğru çer çöp her türlü pislik karışmıştı akarsuda pislik durmaz dedim bekledim sabrettim fakat bir kere miğdem alt üst oldu...


Sabrettim her şeye rağmen bu pisliği unutayım diye bildiğim duaları okudum beynimde milyonlarca insan duama eşlik ediyordu fakat pislik daha da pislik olmaya devam ediyordu akarsuyun rengi bile artık bana değişik gelmişti...


Cesetle aynı odada kalma meselesine gelince Allah rızasını unuttuğumuz anlar oluyor insanız haliyle , hayran olduğum yüzü berrak bir hatun ne olursa olsun yanımda olsun istiyordum sonra birden öldürdüm onu ruhsuzdu artık aldım yanıma artık benimleydi ruhu yoktu ama benimleydi aradan bir gün geçti ne yaptım ben demeye başladım... İkinci gün felaket bir koku çıktı domuz leşinden bile kötüydü aklımı oynatmak üzereydim... Dedim yarabbim sana binlerce kez şükürler olsun beni bir ruhsuz ile bir arada tutmadın diye şükrettim defalarca... Şimdi daha iyi anlıyorum çok iyi anlıyorum attığın her adımda Allah'ın rızası için atmalı...




Ben kendi halinde har vurup harman savurmayan yaptığım iyilikleri sonradan hatırlamayan bir insanım aylardır beklediğim bir haber vardı geleceğim için ettiğim dualar kabul oldu bambaşka bir hayata adım atıyorum... Belkide benim için yeniden doğmak gibi birşey oldu...