Yüreğim bakımsız bir mezarlık gibi , kaybettiklerimin sayısı çoğaldıkça aklıma hakim olamıyorum...


Alper Tunga Karakoç

zararsızdık
kuşa ağaca selam verirdik
böyle olacağını
anlatsalar gülerdik

o günden sonra gülemedik

yolumuzu kesti
kanı bozuk şerefsizler
ellerinde silahlarla
sebepsizce, bir değil
en az bin defa
sıktılar acımasızca
karanlıklar mahallesi
yüz yirmi sokağın tam başında

başından vuruldu Ahmedim,
piçlerin kör kurşunuyla
kanı hızlı hızlı sızdı kalbime,
çıldırdım her damlada
kızıl, kan kokan gecede

olayı gariban polisler
çileli kaldırımlar, çöpçüler gördü
sağır bir teyze duydu
biz görmedik duymadık dediler
kimseler yoktu herkes kaçıyordu
ben kaçmadım ağlamadım
titresem de isyan etmedim

elim yüzüm
her yanım kan, bir başıma
Nuh aleyhisselâm’ın ettiği duayı unutup
hekime giden ders yolunda
benim ömrümü de al
Ahmet’e ver diye
nefes nefese yalvardım Allah’a…