Yaz dedin ya hani bana
Bir yanım da kalem, bir yanımda kâğıt
Bir yanım acı, bir yanım umut
Beyaz sayfaya gri sözcükler düşürmekten
Korkularımı ışığa sürmekten çekinir yüreğim
Karanlıklara boyun eğerek yazıyorum sana


Karışık hayatın, soluk yüzleri var
Yalnızlığımın içinde sadece
Birkaç aydınlık yürek
Kederden çürümüş yüreğime,ortak



Alabildiğine kargaşa dünyamın
Hangi yıkık kenti yazayım sana


Evi barkı harabe olmuş bir insan
Gözyaşıyla yıkarken yüzünü
Gönlü yanık
Düşünceleri lâl olmuş
Sıralı gelmeyen ölümün adıyla
Vedaları seyreder
Acının rengi
Düşer satırlarıma



Bir kaleme baktım birde kâğıda
Beyazlığında kayboldum sayfanın
Üzerinde,
Biraz puslu, gülümseyen suretini görerek,.
Dedim ki;
Sol yanımı yazayım sana
Acılarımdan bir sis bulutu
Sevinçlerimden bir gökkuşağı kurdum kendime
Karanlık yağmurlarım oluyor
Bazen de,
Umutsuzluklarıma inat
Kelebekler uçuyor elden düşme renklerimde
Bildiğin ben, ben olamıyorum artık


Satırlarımda yaşıyorum
Yaşamayı öğreniyorum
Kulağıma düşen seslerin esiri olup
Yaşamayı öğreniyorum
Direnmelisin
Kabullenmelisin
Sarılmalısın kendine, diyen
Ellerini yüreğime düşüren
Yüreğimi aydınlığa sunan sesler


Bir güvercin oluyorum, kanadı kırık
Çırpınıyorum kansız yaralarımla
Pusu kurulmuş yarınlarıma

Yazdıkça yol oluyorum aydınlıklara
Çarkı devranı bozuk dünyada


S.Ç