Bir ferman saklı sol yanda (gizli)
Bir gri gemi kalkarkar İstanbul’un limanından
Kalkan olur karanlık örter gemsini
Ağır ağırdı dalgalar
İçindeki inanlar kadar...

Yük dolu yürekler vardı salınan Karadeniz’e
Çırpınanlar da vardı bağrıyanık analarda
karada Anadolu’nun tam ortasında
Tutuşan ocaklarda
Esaret zincirleri kaynatılıyor...

Odunsuz yakılıyordu acı türküler
Ana ağlıyordu, dolu oluyordu gözyaşları
Umut hamur olup yoğruluyordu
Ekmeksiz yenmeksizin aç kalmış bir özgürlük

Bir vapurun içinde doğmak için bekliyordu bir Güneş
Açmak için Samsun’da sabırsızca
Çanakkale’sinden kalma yordunluğunu denize atıp
Yırtmak için esareti
"Ya İstiklal Ya Ölüm" kusuyordu Işık...

Doğdu bin sekizyüz seksen
b
i
r
.
.
.

Doğum günü oldu yeniden doğarken Anadolu
Bin dokuzyüz ondokuz imazsında
Aydınlattı denizi mavi gözleriyle
Bin bölünmüşlük birleşti
Tek bir hürriyette...

Havzada papatya açtı
Sivas’ta kırmızı gül
Erzurum’da kan kırmızı karanfil
Aktı özgürlük Nene Hatun oldu...

Elif’in kağnısı bismillahlı
Necip Fazıl Sakarya’lı

Uyandırdı bir milleti mavi gözlü bir IŞIK
Vuruldu saat, durdu zaman
Ama savaş durmadı
Özgürlüğündeki milleti kimse durduramaz
Biz Fatih’in Torunlarıyız....

Ölmek var dönülmesi olmayan
ATAM ve yadigarındaki kanla sulanan toprak
Bana (kalan) bırakılan bir bayrak bir toprak bir de maneviyat
Mandasız sürülen toprak
Unutulmayan bir güneş
Ve ayak izlerin
Basılmış her yerde şehitler yatarken
Ben seni Nasıl ama Nasıl Unutabilirim
Unutursam eğer haram yaşamışlığım olur bilirim...

Ey Türk Gençliğim...! diye başlayan sözlerin
İyi okudum seni onun için yüreğimdesin
Bu vatan bu millet seni asla unutmayacak bilesin....