titrer kalem yazamaz olur satırları
üşür özlemin siyaha çalan yüzü
bir gülüşe ömür verirken can
alıp başını gider gönül
silmek için hayatta ki çamurları

uzakların türküsüydün, gönlüme düşmeden evvel
yanık yanık söylerdim özlemini, dilsiz iken sevdam

yol oldun acıdan yönümü görmez gözlerime
güneş gibi doğdun yüreğime
kül olup savrulurken
diz çöküp duaya dururken
çölüme sahra
adın ezber oldu günüme


bir tek teline kurban olduğum
ıssız, ziyan sensiz vakitler
tekin değil olmadığın hiç bir yer
kara gözlerin ışık, geceden sabaha
bey(az)ın yanına yakışır suretin
ben ki
ne zalimliklere ak dedim, her sessizliğinde
eşin benzerin yok ki
bu yalan dünyada


susmasın sesin, şiir kokarken tenin
varsın şivesi kırık, ezgisi eksik desinler
gurbetin, Alamancısı
kaç kitap yazar seni, bir bilsen

dudak üstü bıyığına geçmişin izi
saçının beyazına acılar düşmüş


sen ki Erzurum soğuğuna güneş
Berfo’ ya evlat
Ali’ ye yoldaş
bana candaş oldun
çığrışsın cümleler kaleminde
bir gülüşüne kurban olsun bu can
adımı her söyleyişinde
düşsün ellerim nasırlı avuçlarına

’’her günüm seninle geçsin, her gün yeni bir renk’’

s.c