İstanbul ey İstanbul!
Tüm etrafın çamur,
Suların durgun
Düşlerin buruk
Sana aldananlar
Pek çok,
Varoşların
Yüzleri soluk!..
Kaderin cilvesi deyip geçme
Söylenenlere boyun eğme
Kandırdılar seni benim yerime
Bende sarıldım beline
Kırıldı kolum kanadım
Ey İstanbul!...
Yollarında yalnız gezdim
Kafamda yasak düşüncelerle,
Surlarına sırtımı döndüm
Kalemim suskunluğunu bozsun diye,
Ben seninle dost olmaya geldim
Güneşin doğduğu yerden!...
Can boğazdan gelir İstanbul,
Canan boğazdan gider
Karşıda kürek çeker tekneler
Dalgalar haşin
Motorlar sıra bekler;
Yandı yürekler
Martılar yorgun,
Anneler bir haber bekler
Sensiz olmaz diyenler
Buram buram göz yaşı döker
İstanbul ey İstanbul!...
Bastığım yerlerde izim kaldı
Her yerin mayın döşeli,
Parçalanan yüreğim yediye bölündü
Her biri yedi tepeye döküldü;
Can boğazda,
Canım sende kaldı İstanbul!...

Yıl:25.12.2003
Saat:11.50---12.15
Kadıköy/İST
EROL KEKEÇ