Sana geleceğim
Gün geceye kavuşurken
Küçük çocuklar gibi
Kollarını iki yana açıp kucaklayacak
Merhaba diyen tebessümlerin
Kıvrılıp uykuya dalacak gece

Zaman koridorunda
Hızla hamle yapıp
Yeniden gösteriye duracak
Adımlayan mesafeler
Hatırlatarak büyüdüğümüzü
Uzanacak ellerimiz tokalaşmaya

Az önce kartopu oynamışız
Nefes nefese
Büyümüşte küçülmüşüz
Küçülmüşte büyümüş
Al basmış yanaklarımızı
Utanarak,
Hoş geldin, diyeceksin
Hoş buldum sevgili

Köşeye bıraktığın
Oyuncak arabanı göreceğim
Zorlanmadan açılacak kapısı
Eskiden zor açılırdı, diyeceğim
Yaşlandı, diyeceksin.
Dünün gölgesi
Sessizce uzanırken aramıza
Dalgınca çarptığım kapı
Ayıltacak bizi
Yavaş!
Bu artık antika diyeceksin
Sadece bu mu? Diyeceğim
Yüzümüze vuracak mazinin izleri
İki büklüm olacak kelimeler

Nasılsın, diyeceğim
Asırlık alışkanlıkla
Üst üste devrilen yıllara inat
Güneşi kuşatacak sesin
İyiyim, diyeceksin

Unutup sormayacaksın yine
Hiç sormadın ki
Nasılsın? Diye
Gelirsem bir gün aklına
Aldırma bu deliye
Ben aynı benim
Bildiğin gibiyim…

7 Şubat 2012- Zeynep Özmen