HOŞGELDİN DILNÂR!

Mısralarına ölüm döşenmiş şiirlerden geçerken yalınayak ızdırabım
Ansızın infilak etti
Ne varsa hüzne dair tüm yaralar
Sıçradı ruhumdan öle/yazdığım kanamalar.
Ve yaşımdan bir aşk döküldü
Kaynar kaynar...
İlhama gerek yok,adı kâfi
"Hoşgeldin Dılnâr!"

Evvelinde senin
Çetin geçerdi iç çarpıcı demsiz efkârım
Soğuk olurdu dudaklarımı döven susuşlar
Her gece zifir yalnızlıklar yağardı lapa lapa
Donardı hasretim
Sızım sızım sızlardı
Bir köşeye büzüşmüş sahipsiz ümitlerim.
Bir kez olsun tutup dizlerimden
Ayaklanmaya diretirken düşlerim
Umut diye açmak isterken perdelerini bir mevsimin
Her seferinde
Kurşun gibi elemler keserdi solmuş yanaklarımızı.
Söz sözü görmezdi puslu dağarcığımda
Yüzümüze çarpan acımasız sözcüklerle
Parmaklarımıza yıkılırdı devrik tümceler...

Çaresiz örterdik yine bir umudu
Oturup ağlardık yaş yaşa
Tam da nehir olup
Kendi kanımızda boğulacakken çok ıraklarda
Teskin ederdim öfkeli düşlerimi:
"Bir Güneştir karanlıklar parçalayan
Doğacaktır elbet
Ne doğudan ne de batıdan
Bak,işte şurada!
Kalbimin tam da ortasından..."

Ve karanlıkları yarıp
Gün gün avunulan kararmış sezgileri alt üst edip de
Bütün yıldızlara inat...
Doğdun o gece prematüre sancılar nefesinde.
Nasıl bir kıvılcımdı ki Yâr!
Fokur fokur fokurdadığında dört bir yanım
Adını y/andı tüm kekeme tutkular
Tek makamda sözleşip
Alevlendi diller:
"Hoşgeldin Dılnâr!"

Bir duruşun vardı;
Feci bir reaksiyon öncesi
Suskun yorgunluklar susuzluğunda
Hüzün yüklü iki bulutun çarpışması sonucu
Katıksız ruhunu tabakalaşmış hislerime lehimleyen...
Hüzmelerin vardı;
Dalga dalga kamaşırken hayranlığım
Sonsuz fetihler kuşanıp
Felç inmiş gölgemde
Yüzü koyun esrara deviren...
Tebessümün vardı;
Parıltısında dinmeyen hışkırıklar boğduğum
Ölesiye değer
Öylesine hançer...
Verimsiz sevdalara can
Vuslata beyân
Ölü kuyular nezdinde
Kurumuş yataklara tazyikli kan...
Bulanık gölgelerde hayat ararken rotasız
Bahşederdi zarafetini
Akardı beyhude seferlerime, dur durak susmadan...

Şimdi el koyuyorum
Uçurumlarla s/oyulmuş bu metruk bedene
Kir pasından arındırıp
Katmerli bir Aşk giydiriyorum
Fens yırtığı dizelerime.
Zehrini kusarken bayatlamış bir ömrün
Gözlerini dolduruyorum pas tutmuş divitime
Ve bağrımı açıyorum en derinine kadar
Tutuşuyor nefesim doğranırcasına:
"Hoşgeldin Dılnâr...!"


Sezgin Karadağ