ŞİZOFRENİK AŞK



Şizofrenik bir aşkın girdabındayım

Ruhum çırpınışta

Daralıyor can çekiştiğim çember.

Acımasız nöbetlerin penseleriyle

Koparılıyor sessiz çığlığım.

Elime tutuşturulan kimsesiz halüsinasyonlar

Yırtıyor nöronlarımın aksonlarını

Ve "sen" çıldırıyor gözbebeklerim

Sana volta atıyor

Beynime hapsettiğin düşlerim.



Bulutun nemden boşandığı gibi

Boşama gözlerimden yaşımı

Şahidi olmam bilesin!

Açma vanalarını gözlerimin

Ödenmemiş hiçbir faturası zaten

En son,sayamamıştı damlaları sayacım

Çaresiz mühürleyip gitmişti Kiramen Katibin

N’olur dokunma!

Parmaklarıma taktığın bu kör jiletler de ne,

Nerden çıktı bileklerime astığın bu koyu sanrı?

Neden,kokuşmuş intiharımla ihanetini

Hüznün ortak paydasında eşitlemeye çalışan hep ben oluyorum,

Sahi,hangi payda sadeleştirir

Payıma düşürdüğün iç içe dolanmış hasreti?



Ben ki,

Vurdumduymazlığın aciline kaldırılan tek vak’a

Aşırı his kazasında altta kalmış yüreğim

Yırtılmış damarları

"Aşk" fışkırıyor aorta...

Beklenilen bir ameliyatın göstergesine

Sokmuş akrep iğnesini

Susuyor,yelkovanın hiç umursanmayan sesi

Tökezliyor aniden

Saniyenin karşı konulmaz ibresi.

Yakalanmış firarım yatırılıyor acımasızlığına

Kan kokuyor ellerin

Yıkamadın mı nefretini yoksa?...

N’olur ruhumun atardamarlarını

Paslı neşterinle patlatma!

Her yanım kan kırmızı zaten

Bir de akyuvarlarıma al/yuvarlama!



Duymuyor mu gözü dönmüş hislerin,

Ellerine kustuğum acıyı?

Aldırmadan diziyorsun kemiklerimi dizelerimin arasına

Takıyorsun kollarıma gözü yaşlı şişeleri,serum niyetine

Karış karış kanıma karışıyor intihar...

Hasretin çarmıhına geriyorsun vuslatı

Dudaklarının mancınığıyla fırlattığın "ölüm",

Saplanıyor avuçlarıma hiç beklemeden

Alev topu bir ay/kı/rılık sıkıştırıyorsun boğazıma

Sönmem için!..

Cayır cayır bir yangın çıkıyor hücrelerimde oysa

Yanıyorum iliklerime kadar

Düşmüyor bir türlü ateşim,

Kırk derecenin altına

Şiddetini arttırıyor damarlarımdaki iç kanama...



Ölüm bile kaldıramıyor bu vahşeti

Eriyor soğukluğu başkaldıran gözlerinde

Çekip çıkarıyor kanlı ellerinden yüreğimi

Etraf "Ben" kokuyor şimdi mis gibi

Çekiyorum beynimin merkezindeki en derine

Asıyorum uzay boşluğuna düşümdeki "sen"i

Sen ki,

Yüreğimle boğduğum tek şehzade!..

Düşüyor hicranın teneşirine kanlı ellerin

Ki ihanetindir,

Sevgimle yıkadığım ilk cenaze

Toprak bile haketmediğine dar

Aldırmıyorum

Gömüyorum iliklerime kadar...


(Sezgin Karadağ)