GURBET...


Gurbet...
Mükedder bir sancının içten içe kıvranışı
Şahlanmış hasretin boynu bükük vuslata soluksuz çıkmazı...
Dört duvar kasveti
Tavan arası yalnızlık
Zemine çakılı ayrılık
İncinmiş köşebentlerde tarifsiz ezik/lik...
Kırık camlı sıla şefkati
Sağır perdenin dilsiz merhameti.
Bir büzülüştür alır başını eser durmadan içine
Dirilir ölüme her savruluşta.
Daha ne kadar sarılır yarına,
Kaç gece delirir sabaha,
Ve nerden k/oyulur yola...?
Meçhule çıkar gayrı bu her susuş
Çaresizdir,çareye esirdir
Yine de ses/sizdir...
Asiliğe her diz kaldırışta
Vakfeder sabra
Katletse de boğazındaki hıçkırıkları
Bağlayıp karaları yüksünmez yazgısına...

Gurbet...
Dokunaksız raflarda paslanmış sır
Tezgahta birikmiş yakarı!...
Koyu hüzünlere bul/aşık
Ovulmaz göğsü
Okşasan sırtını,
Sökülür ciğerleri hederinden.
Sonrası kaçınılmaz p/uslu volta
Bir kaç adım umuda...
Ardından katmerli bir dönüş sükuta
Ve süreğen perişaniyet...
Boş bir çuvaldan farkı yok aslında
Ruhun ranzaya her yığılışı.
Sevdası delik deşik...
Sızlar durmadan yâri.
Yar ki ırak
Hayalhanesinde paramparça
Dokunsan yer yerinden oynayacak...

Ah...Gurbet...!
Gözün bilmediği
Gönlün "Gör!!!" bile diyemediği
Kalbin kalbe uslanmaz deveranı
Acının muamma bağı.
Her ateşe salsa da yüreği
Bu yangında susuz kalır sözleri.
Ne de olsa gurbettir...
Laf kalabalığına gelmez harfleri
Hem yaşamalı hem yanmalı
Çatır çatır etse de ızdırabı
Kilitleyip dili ateşe yakınmamalı...!

Sezgin Karadağ